കാട്ടിൽ ഞാൻ പോകുന്നവിധം
കാട്ടിൽ തനിയെ പോകുന്നു ഞാൻ,
കൂട്ടരിലൊരാളെയും കൂട്ടാതെ;
കളിചിരിയും പറച്ചിലുമായി കഴിയു
മവർ കാടിനുചേരില്ലെന്നിരിക്കെ.
കിളികളോട് മിണ്ടും വന്മരത്തെ പുൽകും
എന്നെയാരും കാണാതിരിക്കട്ടെ.
ധ്യാനിക്കുവാൻ എനിക്കുണ്ട് ഒരു വഴി,
നിങ്ങൾക്ക് നിങ്ങളുടേതെന്നപോലെ.
തനിച്ചെന്നാൽ ആരുമേ
കാണില്ലെന്നുമാകാം.
മൺതിട്ടമേൽ പാഴ്ച്ചെടികളെന്നപോൽ
ഇരിക്കാമെനിക്ക്, നിശ്ചലം,
ഞാനിരിപ്പില്ലവിടെയെന്നോണം
കുറുനരികൾ പോകുവോളം.
കേൾക്കാം, പൂവുകൾ പാടുന്നതിൻ
കേൾവിപ്പെടാത്തൊരീണം.
കാട്ടിൽ എനിക്കൊപ്പം വന്നുവെങ്കിൽ
നിങ്ങൾ എനിക്കേറെ പ്രിയമുള്ളയാൾ.
കാട്ടിൽ ഞാൻ പോകുന്നത്
സാധാരണ, ഞാൻ കാട്ടിൽ പോകുന്നത് തനിച്ചാണ്, ഒരു സുഹൃത്തിനെയും കൂടെക്കൂട്ടില്ല, അവർ ചിരിയും പറച്ചിലുമായ് നടക്കുന്നവർ, അതുകൊണ്ടുതന്നെ കാടിന് ചേരാത്തവർ.
പാടുന്ന പക്ഷികളോട് ഞാൻ മിണ്ടുന്നതോ പ്രായംചെന്ന ആ ഇരുണ്ട വലിയ ഓക്കുമരത്തെ കെട്ടിപ്പിടിക്കുന്നതോ ആരും കാണരുതെന്നുണ്ട്. പ്രാർത്ഥിക്കാൻ എനിക്ക് എൻ്റെ രീതിയുണ്ട്, നിങ്ങൾക്കു നിങ്ങളുടേതും.
തന്നെയുമല്ല, തനിച്ചാകുമ്പോൾ എനിക്ക് അദൃശ്യയുമാകാം. ഒരു മൺകൂനയ്ക്കു മുകളിൽ അനങ്ങാതെയിരിക്കാം, കാട്ടുചെടികൾ എഴുന്നുനിൽക്കുംപോല, കുറുനരികൾ എന്നെയറിയാതെ പോകുവോളം. പൂവുകൾ പാടുന്ന കേൾവിപ്പെടാത്തൊരീണം കേൾക്കാം.
നിങ്ങൾ എന്നെങ്കിലും എനിക്കൊപ്പം കാട്ടിൽ വന്നുവെങ്കിൽ, ഞാൻ നിങ്ങളെ അത്രയേറെ സ്നേഹിച്ചിരിക്കും.
How I go to the woods
― Mary OliverOrdinarily, I go to the woods alone, with not a single friend, for they are all smilers and talkers and therefore unsuitable.
I don’t really want to be witnessed talking to the catbirds or hugging the old black oak tree. I have my way of praying, as you no doubt have yours.
Besides, when I am alone I can become invisible. I can sit on the top of a dune as motionless as an uprise of weeds, until the foxes run by unconcerned. I can hear the almost unhearable sound of the roses singing.
If you have ever gone to the woods with me, I must love you very much.
മേരി ഒലിവർ (1935-2019): അമേരിക്കൻ കവി. നാഷണൽ ബുക്ക് അവാർഡ്, പുലിറ്റ്സർ പ്രൈസ് എന്നിവയടക്കം നിരവധി പുരസ്കാരങ്ങൾ. സമീപകാലത്ത് അമേരിക്കയിൽ ഏറ്റവും അധികം വിൽക്കപ്പെട്ട കവിതാപുസ്തകങ്ങൾ മേരി ഒലിവറുടേതാണ്.
