tag:blogger.com,1999:blog-53987757588139801092024-03-28T05:36:12.404-07:00പരിഭാഷകൾ—സുജീഷ്സുജീഷ്http://www.blogger.com/profile/10185872468636040376noreply@blogger.comBlogger36125tag:blogger.com,1999:blog-5398775758813980109.post-70922556687939423822024-03-26T11:30:00.000-07:002024-03-28T04:06:43.690-07:00വാചകം <div>— <b>തദേവുഷ് ഡബ്രോവ്സ്കി</b></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><img alt="തദേവുഷ് ഡബ്രോവ്സ്കി" border="0" data-original-height="652" data-original-width="988" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCIbU-Nozer33aDVYtSLhfWgStlpOC4DxcP71-702gTdCCNCyjL0THm9RW7GGAh6-ijhQodaj-Qjh3Q0-Dib7l5mkzKHhLfmpsF9Bhuyerflrqe7YIouGIn3vtkZXgNt8nKJtifB1_w89MFc97wQr2l2S2w-JVBgpCMLwgbVqzWOowSHC6CBAjXIbx/s16000/Dabrowski-poet.webp" title="തദേവുഷ് ഡബ്രോവ്സ്കി" /></div><div>ഉണരുമ്പോൾ തടവറയിലാണെന്നു വരികയും നിങ്ങൾക്കറിയാത്ത ഭാഷയിലെഴുതിയ ഒരു വാചകമുള്ള തുണ്ടുകടലാസ്സ് കീശയിൽ കണ്ടെത്തുകയും ചെയ്യുന്ന പോലെയാകാം അത്.</div><div><br />ആ വാചകം നിങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിലേക്കുള്ള താക്കോലാണെന്നു നിങ്ങളുറപ്പിക്കുന്നു. തടവറയുടെ താക്കോലും അതുതന്നെ.<br /><br />അതിൻ്റെ അർത്ഥമറിയാൻ നിങ്ങൾ വർഷങ്ങളോളം ചെലവഴിക്കുന്നു, അങ്ങനെ ഒടുവിൽ നിങ്ങളത് മനസ്സിലാക്കുന്നു. എന്നാൽ മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നത് തെറ്റായിരുന്നെന്ന് പിന്നീട് തിരിച്ചറിയുന്നു. അതിൻ്റെ അർത്ഥം തീർത്തും മറ്റൊന്നായിരുന്നു. അങ്ങനെ നിങ്ങൾക്കു രണ്ട് വാചകങ്ങളുണ്ടാകുന്നു.<br /><br />പിന്നെയത് മൂന്നും നാലും പത്തുമായി പെരുകുന്നു, അവവെച്ചു നിങ്ങളൊരു പുതിയ ഭാഷയുണ്ടാക്കുന്നതുവരെ.<br /><br />ആ ഭാഷയിൽ നിങ്ങളുടെ ജീവിതം നിങ്ങൾ നോവലായി എഴുതുന്നു. തടവറ തുറന്നുകിടക്കുകയായിരുന്നെന്ന കാര്യം പ്രായമാകുമ്പോഴാണ് നിങ്ങൾ ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്. <br /><br />നിങ്ങൾ പുറംലോകത്തേക്കിറങ്ങുന്നു. അതിൻ്റെ നീളവും വീതിയും നടന്നെടുക്കുന്നു, നിങ്ങൾക്കറിയാത്ത ഭാഷയിലെ ആ ഒരൊറ്റ വാചകത്തിനായി ആഗ്രഹിച്ചുകൊണ്ട്, ഒരു വന്മരത്തിൻ്റെ തണൽ വരെ.<br /><br /><span style="color: #666666; font-family: times;"><a href="https://www.newyorker.com/magazine/2019/07/22/sentence" rel="nofollow" target="_blank">'Sentence' by Tadeusz Dabrowski from <i>The New Yorker</i> <span style="font-size: x-small;">(July 22, 2019, Issue)</span></a></span></div><div><span style="color: #666666; font-family: times;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></span></div><b></b><blockquote><b>തദേവുഷ് ഡബ്രോവ്സ്കി</b> (ജനനം 1979): പോളിഷ് കവിയും നിരൂപകനും. ആറിലേറെ കവിതാസമാഹാരങ്ങൾ. യൂറോപ്പിലെ സമീപകാല കവികളിൽ ഏറ്റവും പ്രധാനി. ടോപോസ് എന്ന മാസികയുടെ എഡിറ്റർ.</blockquote>സുജീഷ്http://www.blogger.com/profile/10185872468636040376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5398775758813980109.post-35636067664451023462024-03-26T01:53:00.000-07:002024-03-28T04:05:42.210-07:00പൊരുത്തപ്പെടൽ— <b>റാഫേൽ കഡേനാസ്</b><br /><img alt="റാഫേൽ കഡേനാസ്" border="0" data-original-height="670" data-original-width="1141" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgR0a4Q0vjzHBBuSk9WMT04j29mHiCM5NLkW0C7nUaxwTduAFjAzK5j2F2kbrmV5fVzevOCcXeLwp7Yg15Y0TzDfwsvWskWOKQDXdBa12qBhAOoLpI2kRT2Dy2vuFwfu5NJt4k4JEAxiLICBZvwYfjm9RUfklvekkC3j72Nt4e1oLEZ-FgbiTQfBILi/s16000/sev.webp" title="റാഫേൽ കഡേനാസ്" /><br />കവിതേ, നമുക്കൊരു യോജിപ്പിലെത്താം.<br />നീ അർത്ഥമാക്കാത്ത കാര്യങ്ങൾ പറയാൻ<br />ഞാൻ നിന്നെ നിർബന്ധിക്കില്ല,<br />എൻ്റെ ആഗ്രഹങ്ങളോട് നിനക്ക്<br />ഇഷ്ടക്കേടുണ്ടാകാനും ഇടവരില്ല.<br />നമ്മളിരുവരും ഏറെ പോരടിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />എനിക്ക് അറിവില്ലാത്ത പലതും<br />നിനക്ക് അറിയാമെന്നിരിക്കെ<br />എന്നെപ്പോലെയായിരിക്കാൻ<br />നീ ശഠിക്കുന്നതെന്തിന്?<br />എന്നിൽ നിന്നും വിടുതൽ നേടി<br />അകന്നു പോകൂ,<br />പിന്തിരിഞ്ഞു നോക്കാതിരിക്കൂ.<br />സമയം കളയാതെ വേഗം രക്ഷപ്പെടൂ.<br />നോക്കൂ, എപ്പോഴും നീ<br />എന്നെയും കവിഞ്ഞ് നിൽക്കാറുണ്ട്,<br />നിന്നെ പ്രചോദിപ്പിക്കുന്നത്<br />എങ്ങനെ പറയണമെന്ന് നിനക്കറിയാം,<br />എനിക്കതറിയില്ല,<br />കാരണം നീ നിന്നെയും കവിയുന്നു,<br />നിന്നിൽ സ്വയം അംഗീകരിക്കപ്പെടാൻ<br />ആഗ്രഹിക്കുന്ന ഒരാളാണ് ഞാൻ.<br />എനിക്ക് പലവിധ മോഹങ്ങളുണ്ട്<br />നിനക്ക് അങ്ങനെയൊന്നുമില്ല,<br />കടന്നുപോകുന്ന കൈകളേതെന്ന് നോക്കാതെ<br />നീ നിൻ്റെ ലക്ഷ്യസ്ഥാനത്തേക്ക് നീങ്ങുന്നു,<br />നീ കൈവിട്ടുപോകുമ്പോൾ അത് കരുതുന്നു<br />നിന്നെയത് സ്വന്തമാക്കിയിട്ടുണ്ടെന്ന്,<br />എഴുന്നുനിൽക്കുന്ന ഒരു വസ്തുപോലെ.<br />എഴുതുന്നയാളെ നിൻ്റെ ദിശയിലേക്ക്<br />നിർബന്ധിച്ച് കൊണ്ടുവരൂ,<br />അയാൾക്കാകെ അറിയാവുന്നത്<br />എങ്ങനെ ഒളിപ്പിക്കാമെന്നും<br />പുതിയതിനെ മറച്ചുവെക്കാമെന്നും<br />എങ്ങനെ ഒന്നുമില്ലാതാക്കാമെന്നുമാണ്.<br />അയാൾ കാണിച്ചുതരുന്നത്<br />ആവർത്തിച്ചു പഴകി തളർന്നതിനെയാണ്. <br /><br />കവിതേ,<br />നിന്നിൽ നിന്നും എന്നെ<br />അകറ്റി നിർത്തിയാലും.<div><br /></div><div><span style="color: #666666; font-size: x-small;"><a href="https://wordswithoutborders.org/read/article/2014-03/making-peace/" rel="nofollow" target="_blank">“Las Paces” by Rafael Cadenas</a></span><br /><b><br /></b><blockquote><b>റാഫേൽ കഡേനാസ്</b> (1930-): വെനസ്വേലൻ കവിയും പരിഭാഷകനും. മിഗ്വേൽ ഡെ സെർവാന്റെസ് പ്രൈസ്, സാഹിത്യത്തിനുള്ള ദേശീയ പുരസ്കാരം, കവിതയ്ക്കുള്ള ഹുവാൻ അന്തോണിയോ പെരെസ് ബൊനാൾഡെ അന്താരാഷ്ട്ര പുരസ്കാരം, ഗാർസിയ ലോർക്ക പ്രൈസ് തുടങ്ങിയ ലഭിച്ചിട്ടുണ്ട്.</blockquote></div>സുജീഷ്http://www.blogger.com/profile/10185872468636040376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5398775758813980109.post-8301593913482283562024-03-09T01:44:00.000-08:002024-03-09T01:44:37.850-08:00നമുക്ക് എന്താണുള്ളത്<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPpI72hu71WAa-yVmxACynPTSN5ofY4f6KHYuWSTU9MKkXZoPT4Dpd-wkWSWjFblPUbvN-s71yslR4jLlgYLGZAc-60I9-tek_YWOwvFJhkZuwIBgE86ftLTE2pP2xrcoBIaKNiHb9Y1GDCHpgn_lQrfX4m_5mGyN0gKoPLwUNDzEggZQ9ytuY-v53e4E/s2000/poetwarsenshire.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1330" data-original-width="2000" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPpI72hu71WAa-yVmxACynPTSN5ofY4f6KHYuWSTU9MKkXZoPT4Dpd-wkWSWjFblPUbvN-s71yslR4jLlgYLGZAc-60I9-tek_YWOwvFJhkZuwIBgE86ftLTE2pP2xrcoBIaKNiHb9Y1GDCHpgn_lQrfX4m_5mGyN0gKoPLwUNDzEggZQ9ytuY-v53e4E/s16000/poetwarsenshire.webp" /></a></div>— <b>വാർസൻ ഷയർ</b><br /><br />നമ്മുടെ ആണുങ്ങൾ നമ്മുടെ സ്വന്തമല്ല.<br />ഒരു ഉച്ചയ്ക്ക് ഞങ്ങളെ വിട്ടുപോയ<br />എന്റെ അച്ഛൻ പോലും എന്റേതല്ല.<br />ജയിലിൽ കഴിയുന്ന സഹോദരനും എന്റേതല്ല.<br />നാട്ടിലേക്ക് മടങ്ങി, തലയ്ക്ക് വെടിയേറ്റ<br />അമ്മാവന്മാർ പോലും എന്റേതല്ല.<br />തെരുവിൽ കുത്തേറ്റ<br />അകന്നസഹോദരങ്ങളും എന്റേതല്ല.<br /><br />പിന്നെയുള്ളത് ഞങ്ങൾ പ്രേമിക്കാൻ<br />ശ്രമിച്ച ആണുങ്ങളാണ്,<br />അവർ പറയുന്നു:<br />ഞങ്ങൾ ഏറെ നഷ്ടം പേറുന്നവരാണെന്ന്,<br />കറുപ്പേറെ പൊതിഞ്ഞവരാണെന്ന്,<br />കനമേറിയവരായതിനാൽ കൂടെക്കൂട്ടാനാകില്ലെന്ന്,<br />പ്രേമിക്കാൻ ആകാത്തവിധം ദുഃഖിതരാണെന്ന്.<br />പിന്നെ അവരും വിട്ടുപോകുന്നു<br />ഞങ്ങൾ അവർക്കുവേണ്ടിയും കരയുന്നു.<br /><br />ഇതിനായിട്ടാണോ നമ്മൾ ഇവിടെയുള്ളത്?<br />അടുക്കള മേശമേലിരുന്ന് വിരലുകളിൽ<br />മരിച്ചവരുടെയോ വിട്ടുപോയവരുടെയോ<br />പോലീസ് കൊണ്ട് പോയവരുടെയോ<br />ലഹരിയ്ക്ക് അടിമപ്പെട്ടു പോയവരുടെയോ<br />രോഗം ബാധിച്ച് ഇല്ലാതായവരുടെയും<br />മറ്റു പെണ്ണുങ്ങൾ തട്ടിയെടുത്തവരുടെയോ<br />എണ്ണമെടുക്കാൻ?<br /><br />എന്തൊരു അസംബന്ധമാണ്!<br /><br />നിന്റെ തൊലിമേൽ നോക്ക്,<br />അവളുടെ വായയിലേക്ക്,<br />ഈ ചുണ്ടുകളിലേക്ക്, ആ കണ്ണുകളിലേക്ക്,<br />എന്റെ ദൈവമേ, ആ പൊട്ടിച്ചിരി ഒന്ന് കേൾക്ക്.<br /><br />നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലേക്ക്<br />നമ്മൾ അനുവദിച്ചു കൊടുക്കേണ്ട<br />ഒരേയൊരു ഇരുട്ട് രാത്രിയുടേതാകണം,<br />അപ്പോൾപ്പോലും നമുക്ക് നിലാവുണ്ട്.<br /><br /><b></b><blockquote><b>വാർസൻ ഷയർ</b> (1988-): കെനിയയിൽ സൊമാലി ദമ്പതികളുടെ മകളായി 1988 ആഗസ്റ്റ് ഒന്നിന് ജനനം. വാർസൻ ഷയറിന് ഒരു വയസ്സുള്ളപ്പോൾ കുടുംബം യുകെയിലേക്ക് കുടിയേറി. ക്രിയേറ്റീവ് റൈറ്റിങ്ങിൽ ബിരുദം നേടി. Teaching My Mother How To Give Birth എന്ന പേരിൽ 2011-ൽ ഒരു ചാപ്പ്ബുക്ക് പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. Her Blue Body (2015), Bless the Daughter Raised by a Voice in Her Head (2022) എന്നിവ കവിത സമാഹാരങ്ങൾ. ബ്രുണൽ സർവ്വകലാശാലയുടെ പ്രഥമ ആഫ്രിക്കൻ പോയട്രി പ്രൈസ് 2013-ൽ വാർസൻ ഷയറിനായിരുന്നു. ഇതേവർഷം ലണ്ടന്റെ ആസ്ഥാന യുവകവിയായി തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടു. 2018-ൽ റോയൽ സൊസൈറ്റി ഓഫ് ലിറ്ററേച്ചറിൽ അംഗമായി.</blockquote>സുജീഷ്http://www.blogger.com/profile/10185872468636040376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5398775758813980109.post-35513770015154298502024-03-02T01:03:00.000-08:002024-03-04T03:09:09.237-08:00പ്രേമാനന്തരം പ്രേമം<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfnfGm1Qt8-jFdC9EGKKumGRUhWIbuZaeFQdN-YzJ0QItu1eBeL2LP6KiV0F_vkG-zePFyOtt_bWXWuPr0EjXzj0_fzZcnGpQxbRtyoW9ojyC8iNvUPoC60zq_enIEtClZow7NhvYII93WPiO3GgHxh0iWjAisUIqJGOnngHRkeGCL2RgLf_eUUIsyoZ8/s951/walcot_trans_NvBQzQNjv4Bq7GsAj_8u7Mlsm8Kw4EJmoxIVmgR8xZUT5mYgVv0M7Hg-min.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="ഡെറിക് വൊൾകട്ട്" border="0" data-original-height="624" data-original-width="951" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfnfGm1Qt8-jFdC9EGKKumGRUhWIbuZaeFQdN-YzJ0QItu1eBeL2LP6KiV0F_vkG-zePFyOtt_bWXWuPr0EjXzj0_fzZcnGpQxbRtyoW9ojyC8iNvUPoC60zq_enIEtClZow7NhvYII93WPiO3GgHxh0iWjAisUIqJGOnngHRkeGCL2RgLf_eUUIsyoZ8/s16000/walcot_trans_NvBQzQNjv4Bq7GsAj_8u7Mlsm8Kw4EJmoxIVmgR8xZUT5mYgVv0M7Hg-min.jpg" title="ഡെറിക് വൊൾകട്ട്" /></a></div>— <b>ഡെറിക് വൊൾകട്ട്</b><br /><br /> ആ സമയം വരും<br />അന്ന്, അത്യുത്സാഹത്തോടെ<br />നിങ്ങൾ നിങ്ങളെത്തന്നെ<br />നിങ്ങളുടെ വാതിൽക്കൽ എതിരേൽക്കും,<br />നിങ്ങളുടെതന്നെ കണ്ണാടിയിൽ<br />ഇരുവരും പരസ്പരം നോക്കി പുഞ്ചിരിക്കും,<br /><br />എന്നിട്ട് പറയും: ഇവിടിരിക്കൂ, കഴിക്കൂ.<br />നിങ്ങൾ തന്നെയായിരുന്ന ആ അപരിചിതനെ<br />നിങ്ങൾ വീണ്ടും സ്നേഹിക്കാൻ തുടങ്ങും.<br />അപ്പം നൽകും. വീഞ്ഞു നൽകും.<br />നിങ്ങളുടെ ഹൃദയം അതിനുതന്നെ തിരികെനൽകും,<br /><br /><div>ഇക്കാലമത്രയും നിങ്ങളെ സ്നേഹിച്ചിരുന്ന അപരിചിതന്<br />മറ്റൊരാൾക്കായി നിങ്ങൾ അവഗണിച്ച ആൾക്ക്,<br />നിങ്ങളെ ഉള്ളറിഞ്ഞറിയുന്ന അതേ ആൾക്ക്.<br /><br />പുസ്തകത്തട്ടിൽ നിന്നും പ്രേമക്കത്തുകളും <div>ഫോട്ടോകളും നൈരാശ്യകുറിപ്പുകളും പുറത്തെടുക്കുക<br /><br />കണ്ണാടിയിൽ നിന്നും നിങ്ങളുടെ<br />പ്രതിച്ഛായ ചീന്തിയെടുക്കുക. ഇരിക്കുക.<br />നിങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിന് വിരുന്നൂട്ടുക.<div><br /></div><b></b><blockquote><b>ഡെറിക് വൊൾകട്ട്</b> (1930-2017): സെയ്ന്റ് ലൂസിയൻ കവിയും നാടകകൃത്തും. 1992ലെ സാഹിത്യത്തിനുള്ള നൊബേൽ സമ്മാന ജേതാവ്.</blockquote></div></div>സുജീഷ്http://www.blogger.com/profile/10185872468636040376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5398775758813980109.post-37292729771017010112023-11-05T20:42:00.004-08:002023-11-05T20:43:08.133-08:00മുപ്പത്തിമൂന്നിൽ<p><img alt="ഹാൻസ് മാഗ്നസ് എൻസെൻസ്ബെർഗർ" border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1920" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1td0qy0wmoOVVV213rw5X1GwoNDs77N32-jGbCRfx9J6d46jCkEfH8-vCx9HcYRBF98qqwO6YBgcxQ_iXoI5fkP001fbmCPcTrH6b_rJZct9shklAPrmEWhKr-yRCufnu6C4-jO-evgziSlqZ7OcKxneU9cIFeM9prKjNeUOTyENzK-OtnCuS47ZY0Nk/s16000/hans.webp" title="ഹാൻസ് മാഗ്നസ് എൻസെൻസ്ബെർഗർ" /></p>— <b>ഹാൻസ് മാഗ്നസ് എൻസെൻസ്ബെർഗർ</b><br /><br /><div>അവൾ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നതുപോലെയല്ലായിരുന്നു ഒന്നും.<br />എല്ലായിപ്പോഴും ആ തുരുമ്പെടുക്കുന്ന ഫോക്സ്വാഗണുകൾ.<br />ഒരിക്കൽ ആ റൊട്ടിക്കടക്കാരനുമായുള്ള<br />കല്യാണം വരെയെത്തിയിരുന്നു കാര്യങ്ങൾ.<br />ആദ്യമൊക്കെ അവൾ ഹെസ്സെയെ വായിച്ചു,<br />പിന്നീട് ഹാൻഡ്കെയേയും.<br />ഇപ്പോൾ വല്ലപ്പോഴും കിടക്കയിൽക്കിടന്ന്<br />പദപ്രശ്നം പൂരിപ്പിക്കുന്നു.<br />അവളിൽ ഒരാണും സ്വാതന്ത്ര്യമെടുത്തില്ല.<br />വർഷങ്ങളോളം അവൾ ട്രോട്സ്കിസ്റ്റായിരുന്നു,<br />അവളുടേതായ രീതിയിലായിരുന്നെന്നുമാത്രം.<br />അവൾ റേഷൻകാർഡ് കൈകാര്യം ചെയ്തിരുന്നില്ല.<br />കമ്പൂച്ചിയയെപ്പറ്റി ചിന്തിക്കുമ്പോളൊക്കെയും<br />അവൾക്ക് വല്ലാതെയാകുന്നു.<br />അവളുടെ ഒടുവിലത്തെ കാമുകൻ, ആ പ്രൊഫസ്സർ,<br />എപ്പോഴും അവളോട് അടിക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു.<br />പച്ചനിറത്തിലുള്ള ബാടിക് വസ്ത്രങ്ങൾ<br />അവൾക്ക് വലിപ്പമേറിയതായിരുന്നു.<br />അവളുടെ സ്പർമാന്നിയയിലുണ്ട് പ്രാണികൾ.<br />അവൾ ശരിക്കും ചിത്രം വരയ്ക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ചു,<br />അതല്ലെങ്കിൽ കുടിയേറിപ്പോകണമെന്ന്.<br /><i>1500 മുതൽ 1512 വരെയുള്ള ഉൽമ് നഗരത്തിലെ<br />വർഗ്ഗസമരങ്ങളും നാടൻപാട്ടുകളിലെ അതിൻ്റെ<br />പരാമര്ശങ്ങളും</i> എന്നതായിരുന്നു അവളുടെ തീസിസ്സ്.<br />ഗ്രാൻ്റുകൾ, തുടങ്ങിവെക്കലുകൾ,<br />പെട്ടി നിറഞ്ഞുകിടക്കുന്ന കുറിപ്പെഴുത്തുകൾ.<br />ഇടയ്ക്ക് അവളുടെ മുത്തശ്ശി കാശ് അയച്ചുകൊടുക്കും.<br />കുളിമുറിയിലെ അലസമായ ചുവടുവെക്കലുകൾ,<br />ഗോഷ്ടികാണിക്കലുകൾ, കണ്ണാടിയ്ക്കു മുന്നിൽ<br />മണിക്കൂറുകളോളമിരിക്കുന്ന വെള്ളരിയ്ക്കജ്യൂസ്.<br />അവൾ പറയും, എന്തൊക്കെ<br />സംഭവിച്ചാലും ശരി പട്ടിണിയാകരുത്.<br />കരയുമ്പോൾ അവൾ പത്തൊമ്പതുകാരിപ്പോലെ.<br /><br /><b></b><blockquote><b>ഹാൻസ് മാഗ്നസ് എൻസെൻസ്ബെർഗർ </b>(1929-2022): ജർമ്മൻ കവിയും പരിഭാഷകനും ബുദ്ധിജീവിയും. 1929ൽ സ്വാബിയ എന്ന ചെറുപട്ടണത്തിൽ ജനനം. ജർമ്മൻ സാഹിത്യത്തിലും തത്വചിന്തയിലും ഉപരിപഠനം. അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ കൗമാരപ്രായത്തിലായിരുന്നു നാസി ജർമ്മനിയുടെ തകർച്ച. രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധാനന്തര ജർമ്മൻ സമൂഹത്തിൽ ഹിറ്റ്ലർ അനുകൂലികളോടും അവസരവാദികളോടും എതിരിട്ടും ഇടപഴകിയും രൂപപ്പെട്ട ബൗദ്ധികജീവിതമായിരുന്നു എൻസെൻസ്ബെർഗറുടേത്. പലതരം വിഷയങ്ങളും ശൈലികളും കവിതയിൽ ഉപയോഗപ്പെടുത്തിയ ഹെൻസെൻസ്ബെർഗർ, രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധാനന്തര ജർമ്മൻ കവിതയിൽ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട സ്വരമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. 2022 നവംബറിൽ അന്തരിച്ചു.<br /><br /><b>അടിക്കുറിപ്പുകൾ</b><br /><br /><u>ഫോക്സ്വാഗൺ</u>: ഹിറ്റ്ലർ സ്ഥാപിച്ച ജർമ്മൻ വാഹനനിർമ്മാണ കമ്പനി. ജർമ്മൻ ഭാഷയിൽ ഫോക്സ്വാഗൺ എന്ന വാക്കിനർത്ഥം ജനങ്ങളുടെ കാർ എന്നാണ്.<br /><br /><u>ഹെർമൻ ഹെസ്സെ</u>: ജർമ്മൻ-സ്വിസ് കവിയും നോവലിസ്റ്റും ചിത്രകാരനും. അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ കൃതികൾ വ്യക്തികളുടെ ആത്മീയാന്വേഷണങ്ങളെ വിശകലനം ചെയ്തിരുന്നു.<br /><br /><u>പീറ്റർ ഹാൻഡ്കെ</u>: ഓസ്ട്രിയൻ നോവലിസ്റ്റും നാടകകൃത്തും വിവർത്തകനും.<br /><br /><u>ട്രോട്സ്കിസ്റ്റ്</u>: ലോകം മുഴുവന് വിപ്ലവം വന്നാലേ കമ്മ്യൂണിസം വിജയിക്കൂ എന്നു വാദിച്ച ലിയോണ് ട്രാട്സ്കിയുടെ സിദ്ധാന്തം പിൻപറ്റുന്നവർ.<br /><br /><u>കമ്പൂച്ചിയ</u>: വിമോചന പ്രത്യയശാസ്ത്രമായി പിറവിയെടുത്ത മാര്ക്സിസത്തെ വിധ്വംസകമായും മനുഷ്യവിരുദ്ധമായും പ്രയോഗിച്ച, തീവ്ര മാവോയിസ്റ്റായ പോള് പോട്ട് എന്ന സ്വേഛാധിപതിക്കു കീഴിലെ ഡെമോക്രാറ്റിക് റിപ്പബ്ലിക് ഓഫ് കമ്പൂച്ചിയ.<br /><br /><u>ബാടിക്</u>: വസ്ത്രങ്ങൾ ഡൈ ചെയ്യാൻ പ്രയോഗിക്കുന്ന ഒരു ഇന്തോനേഷ്യൻ രീതി.<br /><br /><u>സ്പർമാന്നിയ</u>: മാൽവേസീ കുടുംബത്തിൽപ്പെട്ട ഒരു സസ്യം. ഉഷ്ണമേഖലകളിൽ കൂടുതലായി കാണപ്പെടുന്നു.</blockquote></div>സുജീഷ്http://www.blogger.com/profile/10185872468636040376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5398775758813980109.post-32645760969421747542023-05-21T08:55:00.006-07:002023-05-21T08:56:54.709-07:00രണ്ട് കവിതകൾ— <b>ടറെക് എൽതയ്യെബ്</b><br /><img alt="ടറെക് എൽതയ്യെബ്" border="0" data-original-height="720" data-original-width="1120" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAY572QJdGmVL7OvnhwyYATVX_oqQvTd0OwkrroZiCitJ2pH71dNOcIKMnf3E-WzLVl-JtktFzrQzw-VX0aRdfOe64JmUY4wX3JBD0HRYM6pZ1HV0e-cmULArerdA-ju3-HS7DN0ASc1YtRmQPgUQD0F_LHDziFcuRyjiae7v-fhqJw58CXVdf6ecJ/s16000/Tarek_Eltayeb.webp" title="ടറെക് എൽതയ്യെബ്" /><br /><h3 style="text-align: left;">തെളിച്ചമുള്ള സംസാരം</h3><br />ഭക്ഷണശാലകളിലും കഫേകളിലും<br />കാര്യങ്ങൾക്കെല്ലാം അൽപ്പായുസ്സേയുള്ളൂ.<br /><br />ഒരു ഗ്ലാസ്സ് വീഴുന്നു,<br />പൊട്ടുന്നു,<br />വിളമ്പുകാരി ക്ഷമ ചോദിക്കുന്നു.<br />ഒരു ഗ്ലാസ്സ് ഇല്ലാതെയാകുന്നു,<br />മറ്റൊന്ന് ഇതിനോടകം തയ്യാറാകുന്നു.<br /><br />ഒരു ഗ്ലാസ്സ് വീണുടയുന്നു,<br />ഒരു സംഭാഷണം മുറിയുന്നു,<br />വിളമ്പുകാരി ക്ഷമ ചോദിക്കുന്നു.<br />ഒരു സംഭാഷണം ഇല്ലാതെയാകുന്നു,<br />മറ്റൊരു സംഭാഷണത്തിന് തുടക്കമാകുന്നു.<br /><br /><h3 style="text-align: left;">കാപ്പിയും വെള്ളവും</h3><br />ദിവസം ഒരു നൂറുതവണയെങ്കിലും<br />അവൻ പറയുന്നു: "എനിക്ക് മടങ്ങിപ്പോകണം.<br />ഇവിടെ ഒരു ദയയുമില്ല. അവിടെ, അവിടെയെത്ര<br />അനുഗ്രഹീതവും ദയയുള്ളതുമൊക്കെയാണ്..."<br />പിന്നെ അവൻ മിണ്ടാതെയിരിക്കും.<br /><br />ഞാൻ അവനോട് ചോദിക്കും:<br />"അവിടെ? അവിടെയെന്നാൽ എവിടെ?"<br />അവൻ എവിടേക്കോ വിരൽചൂണ്ടും,<br />മുഖത്ത് ഒരു ഭാവവ്യത്യാസവും ഉണ്ടാകില്ല,<br />പിന്നെയവൻ ഒട്ടും മിണ്ടാതെയാകും.<br /><br />ഞാൻ അവൻ്റെ കൈപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട്<br />ഒരു കഫേയിലെ ഒഴിഞ്ഞ മൂലയിലുള്ള<br />മേശയ്ക്കരികിൽ ചെന്നിരുന്നു;<br />അവനു കാപ്പി ഓർഡർ ചെയ്തു<br />എനിക്ക് വെള്ളവും.<br /><br />അവനോട് അറബിയിൽ സംസാരിച്ചുകൊണ്ട്<br />കാപ്പിയിൽ ഞാൻ വെള്ളം ചേർത്തിളക്കി.<br />വെറിപിടിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു:<br />"നിങ്ങൾക്കെന്താ വട്ടാണോ?"<br /><br />അവൻ കാപ്പിയിൽ നിന്നും<br />വെള്ളം തിരിച്ചെടുക്കാൻ<br />ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.<br /><br />അവൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു<br /><br />വെള്ളത്തെ<br />വെള്ളത്തിലേക്കുതന്നെ<br />തിരിച്ചെടുക്കാൻ.<br /><br /><span style="color: #999999; font-size: x-small;">Tarek Eltayeb</span><div><span style="color: #999999; font-size: x-small;"><br /></span><b></b><blockquote><b>ടറെക് എൽതയ്യെബ്</b> (ജനനം 1959): ഈജിപ്ഷ്യൻ-സുഡാനീസ് എഴുത്തുകാരൻ. 1984 മുതൽ വിയന്നയിൽ താമസിക്കുന്നു.</blockquote></div>സുജീഷ്http://www.blogger.com/profile/10185872468636040376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5398775758813980109.post-87125232306808008612023-05-16T14:12:00.005-07:002023-12-14T21:41:31.612-08:00പരിഭാഷയിൽ കണ്ടുകിട്ടിയത്— <b>എലൈൻ എഗ്വി</b><br /><img alt="എലൈൻ എഗ്വി" border="0" data-original-height="757" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyQD27dNORKQBlUsckROabUvR6EAlyHXAHONMqpcuNpbbjSSTE_Gfipd67OmYkjugB2Guv83E3o0K4BXWkCA9k0chOrgDEQQ_C4MVaHiDTtq9mcbhC66lb6XGPy1WcI5rkfcF-7VNq_lk8DZI9yW24oMgKMsSYotZ5S_Ni9MmyGlRvhpr-yVBS-0_s/s16000/ElaineEqui.jpeg-min.jpg" title="എലൈൻ എഗ്വി" /><br /><div>കവിത, പരിഭാഷയിൽ വായിക്കാൻ ഞാൻ എല്ലായിപ്പോഴും ഇഷ്ടപ്പെട്ടു, വാസ്തവത്തിൽ, അതാണ് ഞാൻ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്ന രീതിയും.<br /><br />മറ്റൊരു ഭാഷയിലേക്ക് പലായനം ചെയ്യുമ്പോൾ ഒരു ഭാഷയുണ്ടാക്കുന്ന ഒച്ചയാണ് കവിത.<br /><br />പൊതുവെ പറയാറുള്ളതുപോലെ, നഷ്ടമായത് എന്താണെന്നാണോ നിങ്ങൾക്ക് തോന്നുന്നത് അതിനെ ഭാവനയ്ക്ക് വിട്ടുനൽകുന്നതാണ് നല്ലത്.<br /><br />ഒരു സാധാരണ കവിതയ്ക്ക് പോലുമത് അവര്ണ്ണനീയമായ ഉൾക്കാമ്പ് നൽകുന്നു.<br /><br />വായിക്കുന്ന ആളിൽ നിന്നും കൂടുതൽ പങ്കാളിത്തമുണ്ടാകുന്നത് മഹത്തായ ആനന്ദാനുഭൂതിയിലേക്ക് നയിക്കുന്നു.<br /><br />ഒരു മോശം പരിഭാഷ, വികലമായ ഒന്നുതന്നെ, സവിശേഷരീതിയിൽ അത് മനോഹരമാകുന്നു.<br /><br />ഒരു പരിഭാഷകന് ഇല്ലാതാക്കാനാകാത്തത് എന്താണോ അതാണ് കവിത.<br /><br />അതിജീവിക്കാനുള്ള അതിൻ്റെ മനഃശക്തി, സ്വന്തം ഭൂമിയിൽ നിന്നും വേരുപിഴുത് പലായനം ചെയ്യാനുള്ള അതിൻ്റെ സന്നദ്ധത സ്തുത്യര്ഹമാണ്. ആൺകാമമെന്നുപോലും എനിക്ക് പറയാൻ തോന്നുന്നു.<br /><br />പരിഭാഷ ചെയ്യാനാകാത്ത ഒരു കവിത, അത് അത്രത്തോളം അതിൻ്റെ എഴുത്തുകാരനോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നു. അതത്രയും പരുക്കനാണ്.<br /><br />പരിഭാഷ ചെയ്യാനാകാത്ത ഒരു കവിത, അതിൻ്റെ അർത്ഥം വെളിപ്പെടുത്തുന്നില്ലെങ്കിൽ, അതിൻ്റെ അതിരുകളിൽ അത്രത്തോളം കാവലുണ്ടെങ്കിൽ, പറയാതിരിക്കുന്നതാണ് നല്ലത്.<br /><br />കാലങ്ങളായി ഞാൻ ലോകത്തെല്ലായിടത്തു നിന്നുമുള്ള എഴുത്തുകാരെ പകർത്തി, അങ്ങനെ ഒരു നാൾ അതെനിക്കും സംഭവിച്ചു. ചിലപ്പോൾ ഞാൻ അനുകരിച്ചിരുന്നത് പരിഭാഷകനെ ആയിരുന്നിരിക്കും, കവിയെ ആയിരിക്കില്ല. ഈ ആശയമെനിക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ടു, അങ്ങനെ എനിക്കു കൂടുതൽ എഴുതണമെന്നായി.<br /><br />വില്യം കാർലോസ് വില്യംസിനെ വായിക്കാൻ ഫ്രഞ്ച് പഠിക്കുന്നത് വളരെ നന്നായിരിക്കും.<br /><br />പരിഭാഷകരാണ് യഥാർത്ഥത്തിൽ അനുഭവജ്ഞാനാതീതർ.<br /><br /><span style="font-size: small;">“Found in Translation” by Elaine Equi from Ripple Effect: New and Selected Poems</span></div><div><br /></div><div><b></b><blockquote><b>എലൈൻ എഗ്വി</b> (1953-): അമേരിക്കൻ കവിയും അദ്ധ്യാപികയും. </blockquote></div>സുജീഷ്http://www.blogger.com/profile/10185872468636040376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5398775758813980109.post-38253151639966647982023-05-12T23:17:00.007-07:002023-05-12T23:19:18.520-07:00വളരെയേറെ സന്തോഷം— <b>നവോമി ശിഹാബ് ന്യേ</b><br /><img alt="നവോമി ശിഹാബ് ന്യേ" border="0" data-original-height="581" data-original-width="967" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNSC_mQmzSyVWovFWRUDbgF-3k1_xanTAZ1evqs6bpG5gGsRKzQUcEQpVsh_isgdAkRmKLgPWE6zLlCcMetGgqU0aWg_onn8-6qM2q_C5Ev7A7Z1qJKEHizrAsEOMUNsQ9WqK0qTr98GGBwmIFye-bpNGj_qIqjrxQBh0_3hpNGM0RE1_5e8Cq3WLJ/s16000/nsn-min.webp" title="നവോമി ശിഹാബ് ന്യേ" /><br /><div>വളരെയേറെ സന്തോഷം കൊണ്ട് എന്ത്<br />ചെയ്യാനാകുമെന്നറിയുക പ്രയാസം.<br />ദുഃഖമായിരുന്നെങ്കിൽ നേരിടേണ്ടതായി<br />എന്തെങ്കിലുമുണ്ടായിരിക്കും,<br />മരുന്നും തുണിയും കൊണ്ട്<br />ഒപ്പിയെടുക്കാനൊരു മുറിവെങ്കിലും.<br />ലോകം നിങ്ങൾക്കു ചുറ്റും വീണുടയുമ്പോൾ<br />പെറുക്കിയെടുക്കേണ്ടതായ കഷ്ണങ്ങളുണ്ട്,<br />കൈയ്യിൽ കരുതേണ്ടതായ എന്തെങ്കിലും,<br />അനുമതിശീട്ടോ ചില്ലറയോ പോലെ.<br /><br />സന്തോഷം പൊങ്ങിയൊഴുകുന്നു.<br />അതിനെ താങ്ങിപ്പിടിച്ചു നിർത്താൻ<br />അതിന് നിങ്ങളെ ആവശ്യമില്ല.<br />അതിന് ഒന്നും ആവശ്യമില്ല.<br />അയൽവീടിൻ്റെ മേൽക്കൂരയിൽ<br />സന്തോഷം ചെന്നിറങ്ങുന്നു, പാടുന്നു,<br />അതിന് തോന്നുമ്പോൾ മാഞ്ഞുപോകുന്നു.<br />രണ്ടായാലും നിങ്ങൾക്ക് സന്തോഷം.<br />ഒരിക്കൽ ശാന്തമായൊരു ഏറുമാടത്തിൽ<br />കഴിഞ്ഞിരുന്ന നിങ്ങളിപ്പോൾ<br />ഒച്ചയും പൊടിയുമുള്ള ഖനിയിൽ<br />കഴിയുന്നെന്നായെങ്കിലും അക്കാര്യം<br />നിങ്ങളുടെ സന്തോഷം ഇല്ലാതാക്കുന്നില്ല.<br />എല്ലാത്തിനും അതിൻ്റേതായ ജീവിതമുണ്ട്,<br />കാപ്പി കേക്കിൻ്റെയും മൂപ്പെത്തിയ<br />പീച്ച് പഴത്തിൻ്റെയും സാധ്യതകളിലേക്ക്<br />ഉണരാൻ അതിനുമാകും.<br />തൂത്തുവാരേണ്ട തറയെ<br />ചെളിപിടിച്ച തുണിയെ<br />പോറൽവീണ റെക്കോർഡുകളെ<br />സ്നേഹിക്കാനും.<br /><br />വളരെയേറെയുള്ള സന്തോഷത്തെ<br />ഉൾക്കൊള്ളാൻ ശേഷിയുള്ള<br />ഇടങ്ങളൊന്നുമില്ല എന്നിരിക്കെ,<br />നിങ്ങൾ തോൾ കുലുക്കി കൈകളുയർത്തുന്നു,<br />സന്തോഷം നിങ്ങളിൽ നിന്നും<br />നിങ്ങൾ തൊടുന്നവയിലേക്കെല്ലാം<br />ഒഴുകിയെത്തുന്നു.<br />ഒന്നിനും നിങ്ങളല്ല ഉത്തരവാദി.<br />അതിൻ്റെ പ്രസിദ്ധി നിങ്ങളെടുക്കുന്നില്ല,<br />രാത്രിയാകാശം നിലാവിൻ്റെ<br />പ്രസിദ്ധിയെടുക്കാത്ത പോലെ, എങ്കിലും<br />നിങ്ങളത് ഉൾക്കൊള്ളുന്നു, അത് പങ്കിടുന്നു, <br />ആ വഴിയേ അറിയപ്പെടുന്നു.<br /><br /><span style="font-size: small;">'So Much Happiness' by Naomi Shihab Nye from <i>Words Under the Words: Selected Poems</i></span></div><div><br /></div><div><b></b><blockquote><b>നവോമി ശിഹാബ് ന്യേ </b>(1952-): അമേരിക്കൻ കവി. പിതാവ് പാലസ്തീനിയൻ. മുപ്പതിലേറെ കവിതാസമാഹാരങ്ങൾ. </blockquote></div>സുജീഷ്http://www.blogger.com/profile/10185872468636040376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5398775758813980109.post-9709220878360127952023-05-12T06:45:00.006-07:002023-05-12T06:46:10.108-07:00രണ്ട് കവിതകൾ— <b>സി. പി. സുരേന്ദ്രൻ</b><br /><img alt="സി. പി. സുരേന്ദ്രൻ" border="0" data-original-height="808" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3zxJ1EETjygQ3WEnTzU8w1fslxPpK4qcDTpZZhCcSdDWbZHfnCp0eZftiL3c7Q-MXDmbCukz_PlazDzR2l0t5GYgbuWCHRTORvVCxNcUENgUR-vcx3ODe_q6j-_6sVEKlu9JGOEnLIftXAgeS-4kG7v7r9evJFfWfwEC9TniQ0-VVVLobok8dZssM/s16000/CP-Surendran.webp" title="സി. പി. സുരേന്ദ്രൻ" /><br /><h3 style="text-align: left;">ജിജ്ഞാസ</h3><br /><div>പുലർച്ചെ മൂന്ന് മണി.<br />വീട്ടിൽ അലാറമടിക്കുന്നു,<br />ആരോ ഒരാൾ ഡോർബെല്ലിൽ<br />ചാരിനിൽപ്പുണ്ട്. അത് അവളാണ്<br />മൂന്ന് വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷം.<br />അവൻ അവളെ അകത്ത് കയറ്റി.<br />കുറച്ചു ചായയിട്ടു കൊടുത്തു.<br />ആ വീടിനുതന്നെ<br />തീകൊളുത്തിയേക്കാനാകുന്ന<br />തീപ്പെട്ടി കൊണ്ടവൾ സിഗരറ്റ് കത്തിച്ചു.<br />അവൾ ആ കാലാവസ്ഥയുടെ കെട്ടഴിച്ചു<br />അത് ന്യൂ യോർക്കിലേതായിരുന്നു.<br />അവർ ഒന്നും മിണ്ടാതെയിരുന്നു.<br />മുറി വികാരങ്ങളുടെ മ്യൂസിയമായി മാറി.<br /><br /><span style="font-size: x-small;">'Curios' by C. P. Surendran from Available Light: New and Collected Poems</span><br /><br /><h3 style="text-align: left;">ദൂരക്കാഴ്ച</h3></div><div><br /></div><div>നീ ദൂരേക്ക് നോക്കിയിരുന്നപ്പോൾ<br />വെയിലത്തൊരു നായ കോട്ടുവായിട്ടു.<br />അങ്ങകലെ, തുരങ്കം കണ്ണുകൾ <br />മൂടിക്കെട്ടിയ ട്രെയിനിന്റെ ജാലകങ്ങൾ <br />ഒന്നിനുപുറകെ ഒന്നായി കാഴ്ച വീണ്ടെടുത്തു.<br /><br />നമ്മൾ ദൂരേക്ക് നോക്കിനിൽക്കുമ്പോൾ<br />സംഭവിക്കാനിടയുള്ള എല്ലാ കാര്യങ്ങളും<br />ഞാൻ ആലോചിച്ചു.<br /><br />ഒരു കണ്ണുചിമ്മലിൽ<br />നമുക്ക് നഷ്ടമാകുന്ന ലോകം.<br /><br />'<span style="font-size: x-small;">Prospect' by C. P. Surendran from Available Light: New and Collected Poems</span><br /><br /><b></b><blockquote><b>സി. പി. സുരേന്ദ്രൻ</b> (1959-): ഇന്ത്യൻ ഇംഗ്ലീഷ് കവിയും നോവലിസ്റ്റും. </blockquote></div>സുജീഷ്http://www.blogger.com/profile/10185872468636040376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5398775758813980109.post-64267450118455238622023-05-09T13:52:00.015-07:002024-03-08T02:11:09.896-08:00രണ്ട് ഹ്രസ്വഭാഷണങ്ങൾ— <b>ആൻ കാർസൻ<br /></b><img alt="ആൻ കാർസൻ" border="0" data-original-height="602" data-original-width="933" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH5BS_fHmqQgIgWOBpL5Ap7AaRPkgQ3CNWWUCCBIWxfdJDgpMj1lQSofgwbhHN-8vfu5S0gcJbQvQeutiQqKhTdVpfUmwxWlZZuZE4NaWxLNeOngyTgAzumsh5ff15JtT0HlMHsVFZvJXZEaesyKAKxzbUEfTFRk3aTPHm_tA18svgVLC4ccIQFeaV/s16000/AnneCarson.webp" title="ആൻ കാർസൻ" /><br /><h3 style="text-align: left;">മോണോലിസയെക്കുറിച്ച്</h3><br />എന്നും അയാൾ അയാളുടെ ചോദ്യം അവളിലേക്ക് പകർന്നുകൊണ്ടിരുന്നു, ഒരു വീപ്പയിലെ വെള്ളം നിങ്ങൾ മറ്റൊരു വീപ്പയിലേക്ക് പകരുന്ന മാതിരി, പിന്നീട് നേരെ തിരിച്ചും. അയാൾ അയാളുടെ അമ്മയെ, കാമുകിയെ, അങ്ങനെ ആരെയൊക്കെയോ ആണ് വരച്ചുകൊണ്ടിരുന്നതെന്നു മാത്രം എന്നോട് പറഞ്ഞേക്കരുത്. വെള്ളം ഒരു വീപ്പയിൽ നിന്നൊഴിയുകയും മറ്റേ വീപ്പയിൽ ഇല്ലാതിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന നിമിഷമുണ്ട് — എത്ര കലശലായ ദാഹമാണത്, കാൻവാസ് പൂർണ്ണമായും ഒഴിയുമ്പോൾ നിർത്താം എന്നായിരുന്നു അയാൾ ഉദ്ദേശിച്ചിരുന്നത്. പക്ഷേ സ്ത്രീകൾ ശക്തരാണ്. വീപ്പകളെ അവൾക്കറിയാം, വെള്ളം അവൾക്കറിയാം, അടങ്ങുന്ന ദാഹമെന്തെന്നും അവൾക്കറിയാം.<br /><br /><h3 style="text-align: left;">വെള്ളംകടക്കാതാക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ച്</h3><br />ഫ്രാൻസ് കാഫ്ക ജൂതനായിരുന്നു. അയാൾക്കൊരു സഹോദരി ഉണ്ടായിരുന്നു, ഓട്ട്ല, ജൂത. ഓട്ട്ല ഒരു നിയമജ്ഞനെ വിവാഹം കഴിച്ചു, ജോസഫ് ഡേവിഡ്, അയാൾ ജൂതനായിരുന്നില്ല. 1942-ൽ ന്യൂറംബർഗ് നിയമങ്ങൾ ബൊഹീമിയ-മൊറാവിയയിൽ അവതരിപ്പിക്കപ്പെട്ടപ്പോൾ, ശാന്തയായ ഓട്ട്ല ജോസെഫ് ഡേവിഡിനോട് വിവാഹമോചനം നിർദേശിച്ചു. അയാൾ ആദ്യം അത് എതിർത്തു. കിടപ്പുരീതികൾ, സ്വത്ത്, അവരുടെ രണ്ട് പെണ്മക്കൾ എന്നിവയ്ക്കൊപ്പം യുക്തിയ്ക്ക് നിരക്കുന്ന സമീപനവും അവൾ മുന്നോട്ടുവെച്ചു. ഓഷ്വിറ്റ്സ് എന്ന് അവൾ സൂചിപ്പിക്കുകയുണ്ടായില്ല, കാരണം ആ നേരത്ത് അവൾ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല ആ വാക്ക്, 1943 ഒക്റ്റോബറിൽ അവിടെ അവൾ മരിക്കുമെന്നും. അപ്പാർട്ട്മെൻ്റിലെ എല്ലാം നേരെയാക്കിവെച്ച ശേഷം അവൾ തോൾസഞ്ചി പൊതിഞ്ഞെടുക്കുകയും ജോസഫ് ഡേവിഡ്, അവളുടെ ഷൂ മിനുക്കിക്കൊടുക്കുകയും ചെയ്തു. അയാൾ മെഴുകിൻ്റെ ഒരു പാളിതന്നെ ലേപനം ചെയ്തിരുന്നു. <i>ഇപ്പോൾ ഇതിൽ വെള്ളം കടക്കില്ല</i>, അയാൾ പറഞ്ഞു. <br /><br /><span style="color: #666666; font-family: times; font-size: small;">"On the Mona Lisa" and "On Waterproofing" by Anne Carson from Plainwater: essays and poetry</span><br /><br /><b></b><blockquote><b>ആൻ കാർസൻ</b> (ജനനം 1950-): കനേഡിയൻ കവിയും എഴുത്തുകാരിയും പരിഭാഷകയും. ഗ്രിഫിൻ പോയട്രി പ്രൈസ്, ലന്നൻ സാഹിത്യ പുരസ്കാരം, ടി. എസ്. എലിയറ്റ് പുരസ്കാരം, പെൻ/നബോകോവ് പുരസ്കാരം തുടങ്ങിയ നേടിയിട്ടുണ്ട്.</blockquote>സുജീഷ്http://www.blogger.com/profile/10185872468636040376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5398775758813980109.post-63615144199333986442023-05-07T02:16:00.006-07:002023-05-07T02:17:15.752-07:00വിരൂപ— <b>വാർസൻ ഷയർ</b><br /><img alt="വാർസൻ ഷയർ" border="0" data-original-height="739" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeDWhxQHDodVGQWOi522a3SYKXeYtduuoHxqr7jUteIeUMOarbnLl5vDoHs-zzOpXNuiHHGMBZ4c6frwsgXU-NFNPYIG3UV3caQ9p6qFM2YvgSInEadTo4tMKwKhhyWwY9e84VmerwrwbbuYh7-pXI5CsbCp0NSQCeQNrbqQ9jtrxgS70vZx-PsFgi/s16000/Warsan-Shire-min.webp" title="വാർസൻ ഷയർ" /><br /><div>നിങ്ങളുടെ മകൾ വിരൂപയാണ്.<br />നഷ്ടം ആഴത്തിൽ അറിയുന്നവൾ,<br />എല്ലാ നഗരങ്ങളെയും വയറ്റിൽപ്പേറുന്നവൾ.<br /><br />കുഞ്ഞായിരുന്നപ്പോൾ, ബന്ധുക്കളാരും<br />അവളെ എടുത്തോമനിച്ചിരുന്നില്ല.<br />അവൾ മരച്ചീളും കടൽവെള്ളവുമായിരുന്നു.<br />അവർക്ക് അവൾ യുദ്ധത്തെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നവൾ.<br /><br />അവളുടെ പതിനഞ്ചാം പിറന്നാളിന്<br />മുടി കയറുപോലെ പിരിച്ചുകെട്ടാനും<br />കുന്തിരിക്കം പുകയ്ക്കാനും<br />നിങ്ങൾ അവളെ പഠിപ്പിച്ചു.<br /><br />അവൾ ചുമച്ചപ്പോൾ, നിങ്ങൾ അവളെ<br />പനിനീരുകൊണ്ട് കവിൾകൊള്ളിപ്പിച്ച്<br />പറഞ്ഞു: നിന്നെപ്പോലുള്ള മക്കാണ്ടോ<br />പെൺകുട്ടികളെ ഒറ്റപ്പെടലോ<br />ഇല്ലായ്മയോ മണക്കാൻ പാടില്ല.<br /><br />നിങ്ങൾ അവളുടെ അമ്മയാണ്.<br />എന്തുകൊണ്ട് നിങ്ങൾ അവൾക്ക്<br />മുന്നറിയിപ്പ് കൊടുത്തില്ല,<br />തകരുന്ന തോണിയെ എന്ന പോലെ<br />ചേർത്തുപിടിച്ചുകൊണ്ടു പറഞ്ഞില്ല,<br />അവൾ ഭൂഖണ്ഡങ്ങളാൽ ചുറ്റപ്പെട്ടിരുന്നെങ്കിൽ<br />അവളുടെ പല്ലുകൾ ചെറു കോളനികളായിരുന്നെങ്കിൽ<br />അവളുടെ വയർ ഒരു ദ്വീപ് ആയിരുന്നെങ്കിൽ<br />തുടകൾ അതിരുകൾ ആയിരുന്നെങ്കിൽ<br />ആണുങ്ങളാരും അവളെ സ്നേഹിക്കില്ലെന്ന്?<br /><br />തന്റെ കിടപ്പറയിൽ കിടന്ന്<br />ലോകം കത്തുന്നത് കാണാൻ<br />എങ്ങനെയുള്ള ആണാണ് ആഗ്രഹിക്കുക?<br /><br />നിങ്ങളുടെ മകളുടെ മുഖം ഒരു ചെറു ലഹള,<br />അവളുടെ കൈകൾ ആഭ്യന്തര യുദ്ധം,<br />ഓരോ കാതിനു പിന്നിലും അഭയാത്ഥി ക്യാമ്പ്,<br />അവളുടേത് വൈരൂപ്യ കാര്യങ്ങൾ<br />ചിതറിക്കിടക്കുന്ന ഒരു ശരീരം.<br /><br />എങ്കിലും ദൈവമേ,<br />അവൾ ഈ ലോകത്തെ<br />പേറുന്നത് നന്നായിത്തന്നെയല്ലേ.<br /><br /><span style="color: #666666; font-family: times;">'Ugly' by Warsan Shire from <i>Teaching My Mother How To Give Birth</i></span><br /><br /><b></b><blockquote><b>വാർസൻ ഷയർ</b> (1988-): കെനിയയിൽ സൊമാലി ദമ്പതികളുടെ മകളായി ജനനം. വാർസൻ ഷയറിന് ഒരു വയസ്സുള്ളപ്പോൾ കുടുംബം യുകെയിലേക്ക് കുടിയേറി. ക്രിയേറ്റീവ് റൈറ്റിങ്ങിൽ ബിരുദം നേടി. Teaching My Mother How To Give Birth എന്ന പേരിൽ 2011-ൽ ഒരു ചാപ്പ്ബുക്ക് പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. Her Blue Body (2015), Bless the Daughter Raised by a Voice in Her Head (2022) എന്നിവ കവിത സമാഹാരങ്ങൾ. ബ്രുണൽ സർവ്വകലാശാലയുടെ പ്രഥമ ആഫ്രിക്കൻ പോയട്രി പ്രൈസ് 2013-ൽ വാർസൻ ഷയറിനായിരുന്നു. ഇതേവർഷം ലണ്ടന്റെ ആസ്ഥാന യുവകവിയായി തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടു. 2018-ൽ റോയൽ സൊസൈറ്റി ഓഫ് ലിറ്ററേച്ചറിൽ അംഗമായി.</blockquote></div>സുജീഷ്http://www.blogger.com/profile/10185872468636040376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5398775758813980109.post-5378951208465826912023-05-07T01:30:00.000-07:002023-05-07T02:18:43.573-07:00മൂന്ന് കവിതകൾ— <b>ഗരൗസ് അബ്ദൊൽമലെക്യൻ</b><br /><img alt="ഗരൗസ് അബ്ദൊൽമലെക്യൻ" border="0" data-original-height="612" data-original-width="919" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAEdjoxT5nMFDEU2VYZREk3C1tRWaLtj8_PrMyUdDpymorBc-XvyhWEaOEcSfI3VcpDhZciFOnb-0HmAf936WKXhVfrM25PKhlV5LRTdnO1OS4a6QSC7Yc3cHkv_PvJaW24xbiYw6d_yiCVC4Fr7zExS4cY1Obf4UL5ZBzRkcknt_-FMiFz-UZ9GUh/s16000/n00222644-t-_1_.webp" title="ഗരൗസ് അബ്ദൊൽമലെക്യൻ" /><br /><h3 style="text-align: left;">ദുഃഖത്തിൻ്റെ പക്ഷി</h3><br />ഒരു വെടിയുണ്ട<br />എൻ്റെ കഴുത്തിലൂടെ കടന്നുപോകുന്നു.<br />എൻ്റെ ചിറകുകളിലൂടെ എൻ്റെ രക്തം<br />സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങുന്നു.<br /><br />വേട്ടക്കാരന് അറിയില്ല<br />അയാളുടെ മക്കളുടെ അത്താഴം<br />എല്ലാവരെയും അലട്ടുമെന്ന്.<br /><br />വേട്ടക്കാരന് അറിയില്ല<br />എൻ്റെ മക്കളിപ്പോൾ<br />വിശന്നിരിക്കുകയാണെന്നും<br />എങ്ങോട്ടെന്നില്ലാതെ ഞാൻ<br />പറത്തം തുടരുമെന്നും.<br /><br />വേട്ടക്കാരന് അറിയില്ല<br />കാലങ്ങളോളം അവരുടെ ഉദരത്തിൽ<br />ഞാൻ പറന്നുകൊണ്ടേയിരിക്കുമെന്നും<br />അയാളുടെ മക്കൾ പതിയെ<br />കൂട്ടിലടയ്ക്കപ്പെടുമെന്നും.<br /><br /><span style="color: #666666; font-family: times;">'The Bird of Sorrow' by Garous Abdolmalekian from <i>Lean Against This Late Hour</i></span><br /><br /><h3 style="text-align: left;">സംശയങ്ങളും ആശങ്കയും</h3><br />നിൻ്റെ നാമത്തിൽ പോലും<br />എനിക്ക് സംശയങ്ങളുണ്ട്<br />മരങ്ങളെക്കുറിച്ചും അതിൻ്റെ<br />ചില്ലകളെക്കുറിച്ചും, ഒരുപക്ഷേ<br />അവ വേരുകളായിരിക്കാം<br />ഇക്കാലമത്രയും നമ്മൾ<br />ജീവിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നത്<br />ഭൂമിക്കടിയിലും.<br /><br />ലോകത്തിന്<br />സ്ഥാനമാറ്റമുണ്ടാക്കിയത് ആരാണ്?<br />നമ്മുടെ വയറുകളിൽ കിളികൾ<br />വട്ടമിടുന്നതെന്തിനാണ്?<br />എൻ്റെ ജനനം ഒരു ഗുളിക<br />നീട്ടിവെയ്ക്കുന്നത് എന്തിനാകും?<br /><br />ഇക്കാലമത്രയും നമ്മൾ<br />ജീവിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നത്<br />ഭൂമിക്കടിയിലാകുന്നു.<br /><br />ഒരുപക്ഷേ ഒരു നാൾ<br />എൻ്റെ എഴുപതുകളിൽ ഞാൻ ജനിക്കും,<br />നമ്മളെല്ലാം ധരിക്കാൻ പോകുന്ന<br />വസ്ത്രമാണ് മരണമെന്നു ഞാനറിയും,<br />അതിൻ്റെ കുടുക്കുകൾ ഒന്നുകിൽ<br />നമുക്കിടാം അല്ലെങ്കിൽ ഇടാതിരിക്കാം.<br />ഒരാൾ കൈ തെരുത്തുകയറ്റിവെച്ചേക്കും<br />അതല്ലെങ്കിൽ അയാൾ...<br /><br />ചുവരുകൾക്കപ്പുറത്തെ ഋതുക്കളെക്കുറിച്ചുള്ള<br />തടവിലാക്കപ്പെട്ടവൻ്റെ ഊഹങ്ങളാകുന്നു ഞാൻ.<br /><br /><span style="color: #666666; font-family: times;">'Doubts and a Hesitation' by Garous Abdolmalekian from <i>Lean Against This Late Hour</i></span><br /><br /><h3 style="text-align: left;">കാട്</h3><br />അടഞ്ഞ കണ്ണുകൾ<br />വിശാലമായി തുറക്കപ്പെടുന്നു,<br />ഭൂദൃശ്യത്തെ വിപുലമാക്കുന്ന<br />യവനികയാകുന്നു കൺപോളകൾ.<br /><br />നദി നിന്നിലൂടെ അരിച്ചെടുക്കപ്പെടട്ടെ,<br />അതിൻ്റെ മണൽ നിൻ്റെ തളർച്ചയിലേക്ക്<br />എക്കൽ കൊണ്ടിടട്ടെ,<br />നീ മരണത്തിൻ്റെ ജീവിക്കുന്ന ഭാഗമാകട്ടെ,<br />നിൻ്റെ ആഴങ്ങളിൽ<br />വേരുകൾക്ക് പ്രത്യാശയുണ്ടാകട്ടെ.<br /><br />കാടേ,<br />ഒരായിരം വഴികളിലൂടെ<br />ഭൂമിയിൽ പലായനം ചെയ്യുന്ന<br />ഒരൊറ്റ മരമാകുന്നു നീ.<br /><br /><span style="color: #666666; font-family: times;">'Forest' by Garous Abdolmalekian from <i>Lean Against This Late Hour</i></span><br /><br /><b></b><blockquote><b>ഗരൗസ് അബ്ദൊൽമലെക്യൻ</b> (1980-): ഇറാനിയൻ കവി. ഇറാൻ-ഇറാഖ് യുദ്ധകാലത്ത് ടെഹ്റാനിൽ ജനനം. അഞ്ചിലേറെ കവിതാസമാഹാരങ്ങൾ. ഇറാനിയൽ യൂത്ത് പോയട്രി ബുക്ക് പ്രൈസ് ലഭിച്ചിട്ടുണ്ട്.</blockquote>സുജീഷ്http://www.blogger.com/profile/10185872468636040376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5398775758813980109.post-29467447145304432342023-05-06T12:00:00.000-07:002023-05-07T02:19:51.372-07:00ഒരുനോക്ക്— <b>ഏഡ ലിമോൺ</b><br /><br /><img alt="ഏഡ ലിമോൺ" border="0" data-original-height="944" data-original-width="1400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYKpZ9ny3-tpcIIdh4pKTOwjtQ0I-eJn36PI1lMlnxv8ZiklJmv2eo5KK8mvd1NLxZewWj_BDRDQae7c2EcsMLYm1TODiAJfPE-hyVt593d5aVX6W_jpW2JCe0-Ej-m95yNBoYHtl3o1c57qZzn1LEhsZrX42a7qwDLQwMNGFC2bLCoz3IwB9xae6P/s16000/ada%20lim%C3%B3n.webp" title="ഏഡ ലിമോൺ" /><div>ഞങ്ങളുടെ ഒടുവിലത്തെ പൂച്ച കുളിമുറിയിൽ<br />എനിക്കരികിൽ വന്നു മുരളുന്നു,<br />തൊടാതിരുന്നാലും അവൾ മുരളുന്നു.<br />മറ്റാരുമില്ല അവളെ നോക്കാനെന്നാകുന്ന<br />സമയങ്ങളിൽ അവളെയെനിക്ക്<br />കൈയ്യിലെടുക്കാനാകും.<br />അവൾ എന്റെ ഭർത്താവിന്റെ<br />മുൻകാമുകിയുടേതായിരുന്നു,<br />അവരിപ്പോൾ ഈ ലോകത്തില്ല.<br />ചില രാത്രികളിൽ ഞാൻ<br />അവളെ തൊടുമ്പോൾ അവൾക്ക് <br />അനുഭവപ്പെട്ടിരുന്നത് എന്നെയാണോ <br />അതോ അവൾ പഴയ ഉടമയെ <br />ഓർമ്മിക്കുകയാണോ<br />എന്ന സംശയമെനിക്കുണ്ടാകും,<br />ഇത് ഞാൻ അവനോട് പറഞ്ഞിരുന്നില്ല.<br />അവളൊരു പഴയതരം പൂച്ചയായിരുന്നു,<br />പരുപരുത്ത തരത്തിലുള്ളത്.<br />ഞങ്ങൾ മാത്രമായൊരു നേരത്ത്<br />ആ ഒഴിഞ്ഞ വീട്ടിൽ തൊണ്ടകീറും<br />വിധത്തിൽ ഞാനൊരു പാട്ടുപാടി<br />അവളപ്പോൾ മ്യാവൂ പറയാനും<br />കുഞ്ഞിനെപ്പോലെ കരയാനും തുടങ്ങി<br />മുമ്പ് ഞങ്ങളിങ്ങനെ ചെയ്തിട്ടുണ്ടെന്നമട്ടിൽ;<br />എന്നാൽ ഞങ്ങൾ ഒരിക്കലും<br />അങ്ങനെ ചെയ്തിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല.<br /><br /><span style="color: #666666; font-family: times;">'Glimpse' by Ada Limón from <i>The Hurting Kind: Poems</i></span></div><div><span style="color: #666666; font-family: times;"><i><br /></i></span></div><b></b><blockquote><b>ഏഡ ലിമോൺ</b> (ജനനം 1976): അമേരിക്കൻ കവി. അമേരിക്കയുടെ ആസ്ഥാനകവിയാകുന്ന ആദ്യത്തെ ലാറ്റിനമേരിക്കൻ വംശജ. ദി കാരിയിംഗ് എന്ന കവിതാസമാഹാരത്തിന് കവിതയ്ക്കുള്ള നാഷണൽ ബുക്ക് ക്രിട്ടിക്സ് പുരസ്കാരം, ബ്രൈറ്റ് ഡെഡ് തിങ്ങ്സ് എന്ന പുസ്തകത്തിനു നാഷണൽ ബുക്ക്സ് ക്രിട്ടിക്സ് സർക്കിൾ അവാർഡ് എന്നിവ ലഭിച്ചു. </blockquote>സുജീഷ്http://www.blogger.com/profile/10185872468636040376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5398775758813980109.post-7111811721484997922023-05-06T11:30:00.000-07:002023-05-07T02:17:56.072-07:00രണ്ട് കവിതകൾ— <b>തഥേവ് ചഖ്ഹ്യാൻ</b><br /><img alt="തഥേവ് ചഖ്ഹ്യാൻ" border="0" data-original-height="641" data-original-width="1017" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheu20X-o6mibvoijq_cRTyJR4yuyKztnzljH2w-xKXh13gQz3mwHeWw95ZBaTavqTB0JAsG4MFDRr5HgYDh_pizzszTKfZMbiGtPAYIo_TFGv3a6sw95U57x9RyI6407OCKAeEfhNihsd2ujcSZMvGn9-xhXrGoJRRueS11MPErpTa8Y4a-x6jfTFM/s16000/tatev-min.webp" title="തഥേവ് ചഖ്ഹ്യാൻ" /><b><br /></b><div><h3 style="text-align: left;"><b>തിരിച്ചറിയപ്പെടാത്തത്</b></h3><br />എൻ്റെ ജന്മസ്ഥലം<br />ചെക്കൊസ്ലൊവാക്യയാണെന്നുകണ്ട<br />കസിൻ പരിഹസിച്ചു ചിരിച്ചു:<br />“അങ്ങനെയൊരു രാജ്യമില്ല,<br />നീ ജനിച്ചത് ഇല്ലാത്ത ഒരിടത്താണ്,<br />നീതന്നെയുണ്ടോയെന്നാർക്കറിയാം"<br /><br />എനിക്കെൻ്റെ നാക്കു വിഴുങ്ങേണ്ടിവന്നു,<br />ചരിത്രത്തിൻ്റെ വാതിൽക്കൽ ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട,<br />തുണികൊണ്ടുവരിഞ്ഞു ചുറ്റിയതിനാൽ നീലിച്ചുപോയ<br />നവജാതശിശുവിനെപ്പോലെയായി ഞാൻ.<br /><br />ഇവിടെ, ഈ നാട്ടിലിപ്പോൾ മനോഹരമായ<br />ഒരു ഉദ്യാനമുണ്ട്, എന്നെപ്പോലെയുള്ള<br />ആളുകൾ തങ്ങളുടെ നായകളെ<br />നടത്താൻ കൊണ്ടുചെല്ലുന്ന സ്ഥലം.<br /><br />എന്നെപ്പോലെയുള്ളവരെന്നാൽ<br />ചരിത്രത്താൽ തിരിച്ചറിയപ്പെടാത്തവർ,<br />വാടകഗർഭപാത്രത്തിൽ ജനിച്ചപോലെയായവർ.<br /><br /><span style="color: #999999; font-family: times;">‘unIDentical’ </span><br /><br /><h3 style="text-align: left;"><b>പരിഭാഷകർക്ക് സ്തുതി</b></h3><br />ആദ്യം അവർ നിൻ്റെ ഉടൽ<br />പരിഭാഷപ്പെടുത്തും,<br />പിന്നീട് കവിതയും.<br />ഒടുവിൽ, അപ്രതീക്ഷിതമായി<br />ഒരു ദിവസം രാവിലെ അവർ<br />നിന്നെ വിട്ടുപോകും,<br />നിൻ്റെതന്നെ വാക്കുകൾക്കു മുന്നിൽ<br />തിരിച്ചറിയാനാകാത്തവിധം നിന്നെ<br />നഗ്നയാക്കിക്കിടത്തിക്കൊണ്ട്.<br />ചിന്താകുലയായി,<br />നിസ്സഹായയായി നീ നിൽക്കും,<br />തനിക്കറിയാത്ത ഭാഷ<br />സംസാരിക്കുന്നവരുടെ നഗരത്തിൽ<br />തൻ്റെനേരെനോക്കി കുരയ്ക്കുന്ന നായയെ<br />ശാന്തമാക്കുന്നതെങ്ങനെയെന്നറിയാതെ<br />നിൽക്കുന്ന അപരിചിതയെപ്പോലെ.<br /><br /><span style="color: #666666; font-family: times;">‘Ode to Translators’</span><br /><br /><b></b><blockquote><b>തഥേവ് ചഖ്ഹ്യാൻ </b>(ജനനം 1992): അർമേനിയൻ കവിയും പരിഭാഷകയും. കവിതകൾ നിരവധി ഭാഷകളിലേക്ക് പരിഭാഷ ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. ഇപ്പോൾ പോളണ്ടിൽ ജീവിക്കുന്നു. </blockquote></div>സുജീഷ്http://www.blogger.com/profile/10185872468636040376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5398775758813980109.post-59527753368948767922023-05-06T10:31:00.010-07:002023-05-06T10:49:28.928-07:00ഞാനെൻ്റെ കാൽപ്പാടുകൾ പെറുക്കിയെടുക്കുന്നു— <b>വാസിൽ ഹൊളൊബൊറൊഡ്കൊ</b><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><img alt="വാസിൽ ഹൊളൊബൊറൊഡ്കൊ" border="0" data-original-height="562" data-original-width="1000" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNe-ZLGVpoFQdBt0O4iCQX1g_pzv79MMXjg8zZYWF6z85BUuNAgsqKA57w6m0wX9YGIDrrQQN32fu8XUZXNhxE8BgyssFjiUvkvgVgu8dXtJUeTrKstf8jrEu3IvqlK3_uRduBuZ9dAjMN7Szm59sO6av92QDP4Gr6mHkeGMC6JGJRiCvtsCDwplZe/s16000/Vasyl_Holoborodko.webp" title="വാസിൽ ഹൊളൊബൊറൊഡ്കൊ" /></div><div><br />എൻ്റെ കാൽപ്പാടുകൾ<br />പെറുക്കിയെടുക്കാനായി ഞാൻ നിന്നു,<br />കാണുന്നവർ കരുതിയേക്കും<br />ഞാൻ കൂണുകളോ ഔഷധച്ചെടികളോ<br />പൂക്കളോ ശേഖരിക്കുകയാണെന്ന്,<br />എന്നാൽ അല്ല — ഞാൻ ശേഖരിക്കുന്നത്<br />എൻ്റെ കാൽപ്പാടുകളാണ്.<br />വർഷങ്ങളായുള്ള എൻ്റെ നടത്തം,<br />അതിൻ്റെ അടയാളങ്ങളെങ്ങുമുണ്ട്:<br />പുൽമേട്ടിൽ ആടുകളെ മേയ്ക്കുമ്പോൾ<br />ഞാൻ വിട്ടുപോന്ന കാൽപ്പാടുകളാണിത്,<br />ഇവിടെയിതാ ഞാൻ സ്കൂളിലേക്ക്<br />പോയിരുന്ന വഴി,<br />ഇവയാകട്ടെ ജോലിക്ക് പോകുന്ന<br />സമയത്തെ എൻ്റെ കാൽപ്പാടുകളാണ്.<br /><br />"ഞാനെൻ്റെ കാൽപ്പാടുകൾ<br />ശേഖരിക്കുകയാണ്; അങ്ങനെയാകുമ്പോൾ<br />അന്യരാരും അവയെ ചവിട്ടിത്താഴ്ത്തില്ലല്ലോ,"<br />ചോദിക്കുന്നവരോടൊക്കെ ഞാനിത് പറയുന്നു.<br /><br />(വെളിപാട്: കാൽപ്പാട് ഒരു സൂചകമാണ്;<br />കഴിഞ്ഞകാലത്തിൽ വേരാഴ്ത്തിയ എന്തിൻ്റെയോ)<br /><br />എൻ്റെ മനസ്സിൽ,<br />അതിൻ്റെ താളുകൾക്കിടയിൽ<br />കാൽപ്പാടുകൾക്ക് അടിവഴുതുന്നു —<br />ഇപ്പോൾ എപ്പോഴൊക്കെ ഞാനൊരു<br />പുസ്തകം വായിക്കുന്നോ അപ്പോഴൊക്കെ<br />പഴയ കാൽപ്പാടിൽ ചെന്നുതട്ടുന്നു:<br />ഏറെനേരമായി ഞാനത് വായിക്കുന്നു,<br />കുഞ്ഞായിരുന്നപ്പോൾ ഞാൻ വിട്ടുപോന്ന<br />കാൽപ്പാടുകൾ ചെറിമരത്തിൻ്റെ<br />കീഴിലൂടെ നടക്കുന്നു.<br /><br />അതുവരെയുള്ള കാൽപ്പാടുകളെല്ലാം ചേർന്ന്<br />എല്ലാ കാൽപ്പാടുകളുടെയും<br />ഹെർബേറിയമായ പുസ്തകങ്ങൾ—<br />അവ ഞാൻ ഒരൊറ്റ നിരയായി നിർത്തിയാലും<br />ആ വഴി എന്നെ വീട്ടിലേക്ക് നയിക്കില്ല.<br /><br /><span style="color: #666666; font-family: times;">'I Pick up my Footprints' by Vasyl Holoborodko</span><div><br /></div><div><b></b><blockquote><b>വാസിൽ ഹൊളൊബൊറൊഡ്കൊ</b> (1945-): ഉക്രൈനിയൻ കവി. സോവിയറ്റ് യൂണിയൻ്റെ കാലഘട്ടത്തിൽ കെജിബിയുമായി സഹകരിക്കാത്തതിൻ്റെ വാസിൽ ഹൊളൊബൊറൊഡ്കൊയ്ക്ക് കവിതകൾ പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്നതിൽ വിലക്കേർപ്പെടുത്തപ്പെട്ടു. സർവ്വകലാശാലയിൽ നിന്നും വിലക്കപ്പെട്ടു. ഇതേത്തുടർന്ന് ഖനിത്തൊഴിലാളിയായും നിർമ്മാണത്തൊഴിലാളിയായും പിന്നീട് കർഷകനായും ജീവിച്ചു. 1988-ൽ ആദ്യമായി പുസ്തകം പ്രസിദ്ധീകരിക്കാൻ സാധിച്ചു. ഉക്രെയിൻ നൽകുന്ന സാഹിത്യത്തിനു പരമോന്നത ബഹുമതി 1994ൽ ഇദ്ദേഹത്തിനായിരുന്നു. പതിനഞ്ചിലേറെ പുസ്തകങ്ങൾ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്.</blockquote></div></div>സുജീഷ്http://www.blogger.com/profile/10185872468636040376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5398775758813980109.post-32454599896491860292023-05-06T09:56:00.008-07:002023-05-06T11:09:58.554-07:00മൂന്ന് കവിതകൾ— <b>സപാർഡി ജോക്കൊ ഡമോണോ</b><br /><img alt="സപാർഡി ജോക്കൊ ഡമോണോ" border="0" data-original-height="600" data-original-width="936" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeVI3Jmsr7w_YzJFc3EJACcEESaTcK1YEg4yJmzBr36QodbKuZ3KHfHd-LSFCD1VOr8BILIhZbaUbKsyviRRKhiDU3sgaz1gdksNPwqT_vBRtw5L7qz5D6QPk0KpcxlMu0jKizKN5X_RJHvTIb4Va8FBKCglBIb8B1Up8RHqaL8Wvx5CUYHxO_vt4f/s16000/sapardidjokodamono.webp" title="സപാർഡി ജോക്കൊ ഡമോണോ" /><br /><h3 style="text-align: left;">ബൾബ്</h3><br />മുറിയിൽ കത്തിജ്വലിച്ചു<br />നിൽക്കുകയാണ് ഒരു തൂക്കുബൾബ്.<br /><br />അയാൾ തൻ്റെ വിരലുകൾ പിണച്ചുപിടിക്കുന്നു<br />അതിൻ്റെ നിഴൽ ചുവരിൽ വീഴുന്നു:<br />"ഇതാ ഒരു മാൻ" അയാൾ പറഞ്ഞു.<br />കുട്ടികൾ സന്തോഷത്താൽ ആർപ്പുവിളിച്ചു.<br />"ഇനി ഒരു കടുവ!"<br />"ഇതാ കടുവ" വീണ്ടും ആർപ്പുവിളികൾ.<br />"ഇനി ആന, കാട്ടുപന്നി, കുരങ്ങൻ..."<br /><br />വിളക്കിന് സ്വയം കെടണമെന്നുണ്ട്.<br />കാടിനു നടുവിലകപ്പെട്ടതുപോലയാണ്<br />അതിന് അനുഭവപ്പെടുന്നത്.<br />മൃഗങ്ങളുടെ നിലവിളികൾ.<br />പൊടുന്നനെ, അപരിചിതത്വം അതിനെ<br />പിടികൂടുന്നു, ഒട്ടും സുരക്ഷിതമല്ലാത്ത<br />ഒരിടത്തായമട്ടിൽ.<br /><br /><h3 style="text-align: left;">രൂപമാറ്റം</h3><br />അപരിചിതനായ ഒരാൾ<br />നിങ്ങളെ കണ്ണാടിയ്ക്കു മുന്നിലിരുത്തി<br />"ഇപ്പോൾ ഞാൻ ധരിക്കുന്നത്<br />ആരുടെ ഉടലാ"ണെന്നു ചോദിക്കാൻ<br />പ്രേരിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് നിങ്ങളുടെ ഉടുപ്പുകൾ<br />ഒന്നൊന്നായി ഊരുകയാണ്.<br /><br />അപരിചിതനായ അയാൾ<br />ശാന്തമായിരുന്ന്<br />നിങ്ങളുടെ ജീവിതകഥ<br />എഴുതിവെക്കുകയാണ്,<br />ജനന തീയ്യതിയിൽ തുടങ്ങി<br />നിങ്ങളുടെ മരണത്തിനു കാരണമാകുന്ന<br />ഒരു കഥ മെനഞ്ഞെടുക്കുകയാണ്<br /><br />പതുക്കെ, ആ അപരിചിതൻ<br />നിങ്ങളായി മാറുകയാണ്.<br /><br /><h3 style="text-align: left;">എനിക്ക് വേണം</h3><br />വളരെ ലളിതമായി വേണം<br />എനിക്കു നിന്നെ സ്നേഹിക്കാൻ:<br />ഉച്ചരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ലാത്ത വാക്കുകൾ കൊണ്ട്,<br />ചാരമാക്കുന്ന തീയ്യിലേക്ക് മരത്തടിയായി.<br />വളരെ ലളിതമായിവേണം<br />എനിക്ക് നിന്നെ സ്നേഹിക്കാൻ.<br />വിനിമയം ചെയ്യപ്പെടാത്ത<br />അടയാളങ്ങൾകൊണ്ട്,<br />തനില്ലാതാകുന്ന മഴയിലേക്ക് മേഘമായി.<br /><br /><span style="color: #666666; font-family: times;">Sapardi Djoko Damono</span><br /><br /><b></b><blockquote><b>സപാർഡി ജോക്കൊ ഡമോണോ</b> (1940–2020): ഇന്തോനേഷ്യൻ കവിയും വിവർത്തകനും. ജകാർത്ത ആർട്ട്സ് കൗൺസിൽ സാഹിത്യ പുരസ്കാരം, അക്കാദമി ജകാർത്ത പുരസ്കാരം തുടങ്ങിയ ലഭിച്ചിട്ടുണ്ട്.</blockquote>സുജീഷ്http://www.blogger.com/profile/10185872468636040376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5398775758813980109.post-68783450204794975392023-05-06T08:16:00.012-07:002023-05-06T11:11:51.148-07:00അഞ്ച് കഥകൾ— <b>ലിഡിയ ഡേവിസ്</b><br /><img alt="ലിഡിയ ഡേവിസ്" border="0" data-original-height="717" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCBPIdbXLniqNpJkx_l80NTZA9Pm10fl0aA2Dffs-xwi5WnqsYIqrIzyOS0zoKL4Ctd9W5XujftPGAD8W5tJHRPNtKAHwwr_y11ORv09OkvlD8VBmMdHLXK8Q8xJp73RyaLxml5VYH09d9ghXdDf93-jx3tOh6VpcdgsA2egIEkOzcuhdt2P7XGVbR/s16000/lydia-davis-min.webp" title="ലിഡിയ ഡേവിസ്" /><br /><h3 style="text-align: left;">അവളുടെ പണ്ടത്തെ ആൾ</h3><br />പണ്ട് അടുപ്പമുണ്ടായിരുന്ന ഒരാണുമായി അമ്മ ശൃംഗരിക്കുകയാണെന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നു, എന്തായാലും അത് അച്ഛനല്ല. ഞാൻ എന്നോടുതന്നെ പറയുകയാണ്: ഇയാളുമായൊരു അവിഹിത ബന്ധം അമ്മയ്ക്ക് ഉണ്ടായിക്കൂടാ. "ഫ്രാൻസ്"! "ഫ്രാൻസ്" ഇയാളൊരു യൂറോപ്യൻ. അച്ഛൻ അകലെ കഴിയുന്ന സമയത്തു അമ്മ ഇയാളെ മറ്റേ രീതിയിൽ കാണുന്നത് ശരിയല്ലന്നേ ഞാൻ പറയൂ. പക്ഷേ പഴയൊരു യാഥാര്ത്ഥ്യത്തെ പുതിയൊരു യാഥാര്ത്ഥ്യവുമായി കൂട്ടിക്കുഴയ്ക്കുകയാണ് ഞാൻ: അച്ഛൻ എന്തായാലും വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങി വരാൻ പോകുന്നില്ല. വെർനോൺ ഹാളിൽ തന്നെ തുടരാനാകും അദ്ദേഹത്തിന്റെ തീരുമാനം. അമ്മയെ സംബന്ധിച്ചാണെങ്കിൽ, അവർക്കിപ്പോൾ തൊണ്ണൂറ്റിനാല് വയസ്സായി. തൊണ്ണൂറ്റിനാല് വയസ്സുള്ള ഒരു സ്ത്രീയ്ക്ക് എങ്ങനെയൊരു അവിഹിതബന്ധം ഉണ്ടാകാനാണ്? എന്നാൽ എന്നെ കുഴക്കുന്ന കാര്യം ഇതാകണം: ശരീരത്തിന് പ്രായമേറിയെങ്കിലും വഞ്ചിക്കാനുള്ള അമ്മയുടെ ശേഷി ഇപ്പോഴും യൗവ്വനയുക്തവും പുത്തനുമാണ്.<div><br />﹋<br /><h3 style="text-align: left;">പതിമൂന്നാമത്തെ സ്ത്രീ</h3><br />പന്ത്രണ്ട് സ്ത്രീകളുടെ പട്ടണത്തിൽ പതിമൂന്നാമതൊരുവൾ കൂടിയുണ്ടായിരുന്നു. അവൾ അവിടെ ജീവിക്കുന്നതായി ആരും അംഗീകരിച്ചിരുന്നില്ല, അവൾക്കായി കത്തൊന്നും വന്നില്ല, അവളെക്കുറിച്ച് ആരുമൊന്നും പറഞ്ഞില്ല, അവൾക്കാരും റൊട്ടി വിറ്റില്ല, അവളിൽ നിന്നാരും ഒന്നും വാങ്ങിയില്ല, അവൾ നോക്കിയവരാരും അവളെ തിരിച്ചുനോക്കിയില്ല, അവളുടെ വാതിലിൽ ആരും മുട്ടിയില്ല; മഴ അവൾക്കുമേൽ വീണില്ല, വെയിൽ അവൾക്കുമേൽ തിളങ്ങിയില്ല, പകൽ അവൾക്കായി ഉദിച്ചില്ല, രാത്രി അവൾക്കായി വന്നില്ല, അവളെ സംബന്ധിച്ച് ആഴ്ചകളൊന്നും കടന്നുപോയില്ല, വർഷങ്ങൾ പോയിമറഞ്ഞതുമില്ല; അവളുടെ വീടിന് നമ്പർ പതിച്ചിരുന്നില്ല, അവളുടെ പൂന്തോട്ടം ആരും പരിപാലിച്ചിരുന്നില്ല, അവളുടെ വഴിയിലൂടെയാരും നടന്നില്ല, അവളുടെ മെത്തയിൽ ആരും കിടന്നില്ല, അവളുടെ ഭക്ഷണമാരും കഴിച്ചില്ല, അവളുടെ ഉടുപ്പുകളാരും ഉടുത്തില്ല; ഇങ്ങനെയൊക്കെയായിരുന്നെങ്കിലും പട്ടണം തന്നോട് ചെയ്തതിലൊന്നും ഒരു വിദ്വേഷവും കൂടാതെ അവൾ അവിടെതന്നെ ജീവിതം തുടർന്നു.</div><div><br />﹋<br /><h3 style="text-align: left;">മുപ്പതുകാരി</h3><br />മുപ്പതുകാരിയായ ഒരു സ്ത്രീ താൻ ജനിച്ചുവളർന്ന വീടുവിട്ടുപോകാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല.<br /><br />ഞാനെന്തിന് വീടുവിട്ടുപോകണം? ഇവിടെയാണെന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും, അവരെന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നു.<br /><br />എന്നോട് തർക്കിക്കുകയും ആക്രോശിക്കുകയും ചെയ്യുന്നൊരുത്തനെ ഞാനെന്തിന് കല്യാണം കഴിക്കണം?<br /><br />എന്നിരുന്നാലും ജനലിനു മുന്നിൽ നിന്ന് തുണിയഴിക്കാൻ അവളിഷ്ടപ്പെടുന്നു. ഏതെങ്കിലുമൊരുത്തൻ തന്നെ നോക്കുകയെങ്കിലും ചെയ്യുമെന്നവൾ ആശിക്കുന്നു.</div><div><br /></div><div>﹋<br /><h3 style="text-align: left;">സംഭവിക്കാവുന്നത് (vs അനിവാര്യത)</h3><br />അവന് ഞങ്ങളുടെ നായ ആകാമായിരുന്നു.<br />പക്ഷേ അവൻ ഞങ്ങളുടെ നായ അല്ല.<br />അതിനാൽ അവൻ ഞങ്ങൾക്കു നേരെ കുരയ്ക്കുന്നു.</div><div><br />﹋<br /><h3 style="text-align: left;">സാധ്യമല്ല, ചെയ്യില്ല</h3><br />അടുത്തിടെ എഴുത്തിനുള്ള ഒരു പുരസ്കാരം എനിക്കു നിഷേധിക്കപ്പെട്ടു, അവർ പറഞ്ഞത്, എനിക്കു മടി ആയിരുന്നെന്നാണ്. മടി എന്നതുകൊണ്ട് അവർ ഉദ്ദേശിച്ചത് ഞാൻ ചുരുക്കെഴുത്തുകൾ കൂടുതലായി ഉപയോഗിച്ചിരുന്നെന്നതാണ്: ഉദാഹരണത്തിന്, സാധിക്കുകയില്ല എന്നോ ചെയ്യുകയില്ല എന്നോ മുഴുവനായി എഴുതുന്നതിനു പകരം ഞാൻ അവയെ ചുരുക്കി സാധ്യമല്ല എന്നും ചെയ്യില്ല എന്നും എഴുതുന്നു.</div><div><br /><span><b></b><blockquote><b>ലിഡിയ ഡേവിസ് </b>(ജനനം 1947): അമേരിക്കൻ എഴുത്തുകാരിയും വിവർത്തകയും. മാൻ ബുക്കർ ഇന്റർനാഷണൽ പുരസ്കാര ജേതാവ്. സംക്ഷിപ്തരൂപത്തിലുള്ള ഇവരുടെ കഥകൾ മിക്കതും കവിതയോട് ചേർന്നു നിൽക്കുന്നവയാണ്. ലിഡിയയുടെ 'മാഡം ബോവറി', 'സ്വാൻസ് വേ' വിവർത്തനങ്ങൾ ശ്രദ്ധേയം.</blockquote></span></div>സുജീഷ്http://www.blogger.com/profile/10185872468636040376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5398775758813980109.post-75852140435367670072023-05-06T00:50:00.013-07:002023-05-06T11:13:17.922-07:00വീട്— <b>നിക്കോള മാദ്സിറോവ്</b><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><img alt="നിക്കോള മാദ്സിറോവ്" border="0" data-original-height="683" data-original-width="1024" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgofIKBSflbT-4oJSyGKxG1CzkJktlxttXwDbdoQuchxKgCWrLhTDQ3I9vYmW6DRrKMtVZ59-UG2gy5MPgnRNSPxFu3BLQQ-dhJw16yEH0tIZGLXc5kO745jjrL0-ZioqWBXrQOtDoozaSwTQsrQ4cbn7H8iHoZZy63NljvwdwFYMPC08eexDPJ18Yb/s16000/Photo-Nikola-Madzirov-min.webp" title="നിക്കോള മാദ്സിറോവ്" /></div><div><br /></div><div>പട്ടണത്തിൻ്റെ അതിരിലാണ് ഞാൻ ജീവിച്ചിരുന്നത്<br />ആരാലും മാറ്റിസ്ഥാപിക്കാത്ത ബൾബുമായി </div><div>നിൽക്കുന്ന തെരുവുവിളക്കുപോലെ.<br />ചുവരുകളെ ചേർത്തുനിർത്തിയത് മാറാലയായിരുന്നു,<br />ഞങ്ങളുടെ കൈകളെ വിയർപ്പും.<br />സ്വപ്നങ്ങളിൽ നിന്നും രക്ഷിക്കാനായി ഞാൻ<br />എൻ്റെ കരടിപ്പാവയെ പരുക്കൻ ഭിത്തിയിലെ<br />വിടവുകളിൽ ഒളിപ്പിച്ചിരുന്നു.<br /><br />രാവും പകലും ഞാൻ ഉമ്മറപ്പടിയെ<br />ആളനക്കമുള്ളതാക്കി നിർത്തി.<br /><br />മുമ്പത്തെ പൂവിലേക്കെപ്പോഴും മടങ്ങുന്ന<br />തേനീച്ചയെപ്പോലെയൊരു മടക്കം.<br />ഞാൻ വീടുവിട്ടു പോയപ്പോൾ<br />അത് സമാധാനമുള്ള സമയമായിരുന്നു:<br /><br />കടിച്ചുവെച്ച ആപ്പിൾ അതേമട്ടിലിരുന്നു,<br />കത്തിൽ ഒഴിഞ്ഞ വീടോടു കൂടിയ ഒരു സ്റ്റാമ്പും.<br /><br />ജനനം മുതൽ ഞാൻ ശാന്തമായ ഇടങ്ങളിലേക്ക്<br />കുടിയേറിപ്പാർത്തുകൊണ്ടിരുന്നു,<br />എനിക്കുകീഴെ ശൂന്യത പറ്റിപ്പിടിച്ചു നിന്നു<br />മണ്ണിൻ്റെ ഭാഗമാണോ വായുവിൻ്റെ ഭാഗമാണോ<br />എന്നറിയാത്ത മഞ്ഞിനെപ്പോലെ.<br /><br /><span style="color: #666666; font-family: times;">'Home' by Nikola Madzirov from <i>Remnants of Another Age</i></span></div><div><br /></div><div><b></b><blockquote><b>നിക്കോള മാദ്സിറോവ്</b> (ജനനം 1973): മാസിഡോണിയൻ കവിയും പരിഭാഷകനും. സമകാലീന യൂറോപ്യൻ കവിതയിലെ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട കവികളിൽ ഒരാൾ. മുപ്പതിലേറെ ഭാഷകളിലേക്ക് പരിഭാഷ ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. </blockquote></div>സുജീഷ്http://www.blogger.com/profile/10185872468636040376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5398775758813980109.post-22732444676855301612023-05-05T10:34:00.019-07:002023-05-06T11:13:48.392-07:00ശൈത്യകാലത്തെ കിളികൾ— <b>കിർമെൻ ഉറിബെ</b><br /><img alt="കിർമെൻ ഉറിബെ" border="0" data-original-height="799" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBg9Jc3IoDHPF-T9dl5H_zWHasb701vKxprkhv3ysDwGuwQuOczt5f3KInV9TSlpdLkQMBFPI5C2VNAXbuANiEMN1QW3grN7CUXEjCUvWv6qYTWrGxICPyCJh7X0BN4tCsne9tTiIyW5eaIMogS1Wy8T8TVrZyN8FoVdqboqPxnq4xniVcXdUfK0_c/s16000/Kirmen%20Uribe.webp" title="കിർമെൻ ഉറിബെ" /><br /><div>മഞ്ഞിൽ കുടുങ്ങിയ കിളികളെ<br />രക്ഷിച്ചെടുക്കലായിരുന്നു<br />ശൈത്യകാലത്തെ ഞങ്ങളുടെ ദൗത്യം.<br /><br />കരിങ്കടലിനോട് ചേർന്ന തീരത്ത്<br />പറ്റിച്ചേർന്നുകിടക്കുകയായിരുന്നു മിക്കതും,<br />ആ കിളികൾക്കും കറുത്ത നിറമായിരുന്നു.<br />അവയുടെ അഭയസ്ഥാനങ്ങളിൽ നിന്നും<br />ഞങ്ങൾ അവയെ എടുത്തു കീശയിലാക്കി<br />വീട്ടിലേക്കു കൊണ്ടുവരുമായിരുന്നു,<br />ആ കുഞ്ഞിക്കിളികൾ ഞങ്ങളുടെ<br />കുഞ്ഞിക്കൈകളിൽ ഒതുങ്ങി.<br /><br />ഞങ്ങൾ അവയെ അടുപ്പിൻ്റെ ചൂടേൽപ്പിക്കും.<br />എന്നാൽ, രണ്ടോ മൂന്നോ മണിക്കൂറിൽ<br />അവ മരിക്കുമായിരുന്നു.<br />എന്തുകൊണ്ടെന്ന് ഞങ്ങൾ അറിഞ്ഞില്ല.<br />എന്തുകൊണ്ടാകും അവയ്ക്ക് ആ ദുർവിധി.<br />റൊട്ടിയുടെ ചെറുകഷ്ണങ്ങൾ പാലിൽ മുക്കി<br />വായിൽ വെച്ചു കൊടുക്കുമായിരുന്നു,<br />സ്കാർഫുകൊണ്ട് മെത്തയുമൊരുക്കുമായിരുന്നു.<br />അതൊന്നും ഗുണം ചെയ്തില്ല,<br />അവ മരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.<br /><br />മേലിൽ ഒരൊറ്റ കിളിയെപ്പോലും<br />വീട്ടിലേക്കു കൊണ്ടുവന്നുപോകരുതെന്നും<br />പറഞ്ഞ് മുതിർന്നവർ ദേഷ്യപ്പെട്ടു,<br />ചൂടുകൂടി ചാവുകയാണ് അവയെല്ലാം,<br />പ്രകൃതിയ്ക്കറിയാം എന്തുവേണമെന്ന്<br />വസന്തം വരുന്നത് അതിൻ്റെ<br />കിളികളുമൊത്താണെന്ന് അവർ പറഞ്ഞു.<br /><br />ഒരുവേള ഞങ്ങൾ ചിന്തിച്ചു,<br />അവർ പറഞ്ഞത് ശരിയായിരിക്കും.<br /><br />എന്നിരുന്നാലും, അടുത്ത ദിവസവും<br />കിളികളെ രക്ഷിക്കാനായി ഞങ്ങൾ<br />തീരത്തേക്ക് ചെന്നു, എന്തുചെയ്താലും<br />അത് കടലിലെ മഞ്ഞുപോലെ<br />നിഷ്ഫലമെന്ന് അറിയുമായിരുന്നിട്ടും.<br /><br />കിളികൾ മരിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു,<br />കിളികളുടെ ജീവനെടുത്തുകൊണ്ടേയിരുന്നു.<br /><br /><span style="color: #666666; font-family: times;">“Birds in Winter” by Kirmen Uribe from <i>Meanwhile Take My Hand</i></span></div><div><br /></div><div><b></b><blockquote><b>കിർമെൻ ഉറിബെ</b> (ജനനം 1970): ബാസ്ക് ഭാഷയിൽ നിന്നുള്ള കവിയും നോവലിസ്റ്റും. സ്പെയിൻ നൽകുന്ന സാഹിത്യത്തിനുള്ള ദേശീയ പുരസ്കാരം 2009ൽ കിർമൻ ഉറിബെയ്ക്കായിരുന്നു. </blockquote></div>സുജീഷ്http://www.blogger.com/profile/10185872468636040376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5398775758813980109.post-7848219396423962662023-05-04T04:39:00.011-07:002023-05-06T19:20:57.483-07:00അവർ വരുന്നു— <b>ഹാ ജിൻ</b><br /><img alt="ഹാ ജിൻ" border="0" data-original-height="785" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBO1qbhEVytaJ6jWDmDtCe1SgYZSDSp44h_x9AFCtxRHRxp-4kVQ3PJQdLCo6zwbphiKkOMf3EyIfHmJ9DBktqx5YBn-cRQ0yZC20sN2BizTbKzGXXbdDO5iKZ-lQH617K4cdbNSZ0mPkFeDY9rqONgIQeFrEBmlZTLVGNvj4_E0A0CgZWNLkhTaLG/s16000/Ha-Jin-min.webp" title="ഹാ ജിൻ" /><br />ചിലപ്പോൾ നിങ്ങൾ തെരുവിലൂടെ<br />നടക്കുമ്പോൾ, വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങുമ്പോഴോ<br />സുഹൃത്തിനെ കാണാൻ പോകുമ്പോഴോ<br />അവർ വരുന്നു. തൂണുകൾക്കോ<br />മരങ്ങൾക്കോ മറവിൽ നിന്നും<br />അവർ വെളിപ്പെടുന്നു.<br />മാനിനെ വളയുന്ന വേട്ടനായ്ക്കളെ പോലെ<br />നിങ്ങൾക്ക് നേരെ അടുക്കുന്നു.<br />ഓടിയിട്ടോ ഒളിച്ചിട്ടോ കാര്യമില്ലെന്നതിനാൽ<br />നിങ്ങൾ അവിടെ നിൽക്കുന്നു,<br />ഒരു സിഗരറ്റ് കത്തിച്ച് അതുംവലിച്ച്<br />അവർക്കായി കാക്കുന്നു.<br /><br />ചിലപ്പോൾ നിങ്ങൾ ഒരു റെസ്റ്റോറന്റിൽ<br />കഴിക്കാനിരിക്കുമ്പോൾ, സൂപ്പും കുടിച്ച്<br />ഭക്ഷണത്തിനായി കാത്തിരിക്കുമ്പോൾ<br />അവർ വരുന്നു. ഒരു ഉറച്ച കൈ<br />നിങ്ങളുടെ തോളിൽ പതിക്കുന്നു.<br />അത്തരം കൈകൾ നിങ്ങൾക്ക്<br />പരിചിതമാണ് അതിനാൽ<br />മുഖം കാണാനായി<br />തിരിഞ്ഞുനോക്കേണ്ടതില്ല.<br />ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ വന്ന മറ്റുള്ളവർ<br />ഭയന്ന് ഇറങ്ങിപ്പോകുന്നു,<br />സംസാരിക്കുമ്പോൾ വിളമ്പുകാരിയുടെ<br />താടി വിറയ്ക്കുന്നു, പക്ഷേ നിങ്ങൾ<br />അവിടെ ഇരുന്ന്, ബില്ലിനായി കാക്കുന്നു.<br />പണം കൊടുത്ത ശേഷം നിങ്ങൾ<br />അവരുടെ കൂടെ പോകുന്നു.<br /><br />ചിലപ്പോൾ നിങ്ങൾ ഓഫീസ് തുറക്കുമ്പോൾ,<br />മൂന്ന് മണിക്കൂറുകൊണ്ട് ഒരു ലേഖനം<br />എഴുതിത്തീർക്കാനിരിക്കുമ്പോൾ അല്ലെങ്കിൽ<br />ഒരു നിരൂപണം വായിക്കുന്നതിന് മുമ്പ്<br />ഒരു ചായയിട്ട് കുടിക്കാൻ നോക്കുമ്പോൾ<br />അവർ വരുന്നു. വാതിലിനു പിന്നിൽ,<br />പ്രേതം ഒരു കുഞ്ഞിനെ തന്റെ<br />ഒളിയിടത്തിലേക്ക് വിളിക്കുന്നപോലെ.<br />കപ്പുകളും കടലാസ്സുകളും നിലത്ത്<br />ചിതറിക്കിടക്കുന്നതിനാൽ അവർ<br />അകത്ത് വരാൻ നിങ്ങൾ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നില്ല.<br />വീട്ടുകാരെ വിവരം അറിയിക്കാനായി<br />വഴിയെന്തെങ്കിലുമുണ്ടോയെന്നു<br />നിങ്ങൾ നോക്കുന്നു.<br /><br />ചിലപ്പോൾ, രാപ്പകൽ പട്ടിയെപ്പോലെ<br />പണിയെടുത്ത് തളർന്ന്, ഒന്ന് കുളിച്ച്,<br />രണ്ടെണ്ണമടിച്ച് നന്നായൊന്ന് ഉറങ്ങാമെന്ന്<br />കരുതി നിങ്ങളിരിക്കുമ്പോൾ അവർ വരുന്നു.<br />അവർ നിങ്ങളുടെ സ്വപ്നത്തിന്റെ നിറം മാറ്റുന്നു:<br />നിങ്ങളുടെ ശരീരത്തിലെ മുറിവിനാൽ<br />നിങ്ങൾ കരയുന്നു,<br />മറ്റുള്ളവരുടെ വിധിയോർത്ത് ദുഃഖിക്കുന്നു,<br />ഇപ്പോൾ മാത്രം നിങ്ങൾ തിരിച്ച്<br />പ്രതികരിക്കാൻ തുനിയുന്നു.<br />പക്ഷേ ഒരു കനത്ത അടിയോ<br />'അയ്യോ' എന്ന കരച്ചിലോ നിങ്ങളെ<br />പിന്നെയും നിശബ്ദനാക്കുന്നു,<br />വീണ്ടും ഉറക്കം നഷ്ടപ്പെടുന്നു.<br /><br />നോക്ക്, അവർ വരുന്നുണ്ട്.<br /><br /><span style="color: #666666;">"They Come" By Ha Jin from <i>A Distant Center</i></span><br /><br /><b></b><blockquote><b>ഹാ ജിൻ</b> (ജനനം 1956): ചൈനീസ് കവിയും നോവലിസ്റ്റും ചെറുകഥാകൃത്തും. പീപ്പിൾസ് ആർമിയിൽ അംഗമായിരുന്നു. കുറച്ചു കാലം ടെലഗ്രാഫ് ഓപ്പറേറ്റരുടെ തൊഴിൽ ചെയ്തു. പിന്നീട് ബിരുദവും ബിരുദാനന്തര ബിരുദവും നേടിയ ശേഷം പിഎച്ച്ഡി ചെയ്യുന്നതിനായി അമേരിക്കയിൽ എത്തി. തന്റെ സമകാലീനരായ മിക്ക എഴുത്തുകാരെയും പോലെ ടിയാമെൻ സ്ക്വയർ കൂട്ടക്കൊലയ്ക്ക് ശേഷം നാടുവിട്ട് ജീവിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു. ബോസ്റ്റൻ സർവ്വകലാശാലയിൽ അദ്ധ്യാപകനായ ഹാ ജിനിന്റെ കവിതകൾ മുപ്പതിലേറെ ഭാഷകളിലേക്ക് പരിഭാഷ ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്.</blockquote>സുജീഷ്http://www.blogger.com/profile/10185872468636040376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5398775758813980109.post-7117145636392836742023-05-03T19:22:00.004-07:002023-05-06T19:21:18.740-07:00കാമുകനെ നോക്കിയിരിക്കൽ— <b>ലോർണ ക്രോസിയെർ</b><br /><img alt="ലോർണ ക്രോസിയർ" border="0" data-original-height="847" data-original-width="1280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7lHuzL9uZTN6Ngu-cE85zceU3ExcjMqYEtJkw-Pz2tx_bSAVcuGNsuUUrIepzHhSOHh8ypQ6h0nDmayXTdwe_ZIwBwC_UKoi7gnpr0gKtFDwAE2l3B8RKBuz5XwbPLGwfqs-WP_LdPMf21KD8wMQAEjgEFARj9Vy3dCtVwl4M6ZxGCXy1CvcHWtCC/s16000/lorna-crozier-poet-min.webp" title="ലോർണ ക്രോസിയെർ" /><br /><div>പിഞ്ഞാണത്തിലേക്ക് ഛർദ്ദിക്കുകയായിരുന്ന<br />തന്റെ അമ്മയെ ചേർത്തുപിടിക്കുന്ന<br />അവനെ ഞാൻ നോക്കിയിരുന്നു.<br />നനഞ്ഞ തുണിയാൽ അവൻ<br />അമ്മയുടെ മുഖം തുടച്ചു,<br />പിന്നിൽ ചരടിനാൽ കെട്ടിയ<br />മുഷിഞ്ഞ ഉടുപ്പ് ഞങ്ങൾ ഇരുവരും<br />ചേർന്നൂരാൻ നോക്കി.<br /><br />തൊലി വേർപ്പെടുമോയെന്ന് ഭയന്ന്<br />അവരെ പൊന്തിക്കാനാകാതെ<br />പുതപ്പിനടിയിലെ പഞ്ഞി ഞാൻ വലിച്ചെടുത്തു.<br />അവൻ ആ പേപ്പർ ഡയപ്പർ മാറ്റി.<br />ഇതെല്ലാം എങ്ങനെ ചെയ്യണം,<br />എന്ത് പറയണം എന്നൊന്നും<br />ഞങ്ങളെയാരും പഠിപ്പിച്ചിരുന്നില്ല.<br />ഇവിടെയെല്ലാം അത്രയും ലോലമായിരുന്നു<br />ഒരു നിശ്വാസം മതിയായിരുന്നു തകരാൻ.<br /><br />ട്യൂബ്യും സൂചിയുമിട്ട് മുറിപ്പെട്ട<br />തന്റെ മുലകൾ കൈകൊണ്ട് പൊത്തി<br />അമ്മ മുഖംതിരിച്ച് അകലേക്ക് നോക്കി.<br />ഇതൊന്നും സാരമില്ല അമ്മേ, അവൻ പറയുന്നു,<br />നാണിക്കേണ്ടതായൊന്നുമില്ല,<br />ഇത്രകാലത്തെ ജീവിതത്തിനിടയ്ക്ക്<br />ഡസൺ കണക്കിന് പെണ്ണുങ്ങളെയെങ്കിലും<br />ഞാൻ വിവസ്ത്രരാക്കിയിട്ടുണ്ട്.<br />എന്റെ കാമുകൻ അവന്റെ അമ്മയുടെ<br />തുണിയൂരുന്ന ഈ മുറിയിലിരുന്ന്<br />ഞങ്ങൾ മൂവരും ചിരിച്ചു.<br /><br />പിന്നീട്, ഞങ്ങളുടെ കിടക്കയിൽ നഗ്നയായി<br />ഞാൻ അവനരികിൽ ചുരുണ്ടുകൂടിക്കിടന്നു.<br />അവന്റെ ഉറക്കം ശ്രദ്ധിച്ച്,<br />ഓരോ ശ്വാസത്തിനും കാതോർത്ത്.<br />അവന് പനിച്ചു, തണുപ്പകറ്റാൻ<br />അവന്റെ മാംസം സ്വയം ജ്വലിച്ചു.<br /><br />അവൻ മേല് കഴുകിയിരുന്നെങ്കിലും<br />അവന്റെ തൊലിമേൽ<br />എനിക്കു അവരെ മണത്തു,<br />മേലാസകലം അവർ<br />തന്റെ കിഴവിനാവുകൊണ്ട്<br />അവനെ നക്കിയ പോലെ.<br /><br />അങ്ങനെ ഇനി അവനൊപ്പം<br />കിടക്കുന്നവരെല്ലാം<br />അറിയാൻ പോകുകയാണ്,<br />അവനിപ്പോഴും അവന്റെ<br />അമ്മയുടെ മോനാണെന്ന്.<p></p></div><div><span style="color: #666666; font-family: times;">Lorna Crozier’s <i>Watching My Lover</i></span></div><div><br /></div><div><b></b><blockquote><b>ലോർണ ക്രോസിയെർ</b> (ജനനം 1948): കനേഡിയൻ കവി. ഇരുപത്തിയഞ്ചിലേറെ പുസ്തകങ്ങൾ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഗവർണർ ജനറൽസ് അവാർഡ്, കവിതയ്ക്കുള്ള കനേഡിയൻ ഓഥേഴ്സ അസോസിയേഷൻ പുരസ്കാരം, നാഷണൽ മാഗസിൻ അവാർഡ് തുടങ്ങി നിരവധി പുരസ്കാരങ്ങൾ ലഭിച്ചു.</blockquote></div>സുജീഷ്http://www.blogger.com/profile/10185872468636040376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5398775758813980109.post-25782678436116619722023-05-03T13:28:00.001-07:002023-05-06T19:21:46.675-07:00ചില ആളുകൾ— <b>റിച്ചാർഡ് ജോൺസ്</b><br /><img alt="റിച്ചാർഡ് ജോൺസ്" border="0" data-original-height="890" data-original-width="1280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8PJISBUiT3OmR-iWvnDAgsrCJQ2h-AjlPLUOfeK3Mi2FN6IC9gLojqIzoHwbbPWbmkGsv1q8ZpwZ8t_VMxxCgSktyvXXC4iQYcaCGgcEDLAvmLHQjQ0ba_i7A0xhDHvtcDO72d0AE8F4SyHybC2Ka7jznweBg2ePSvFddfDLDhLg4RrHp-8buvj2B/s16000/richard%20jones.webp" title="റിച്ചാർഡ് ജോൺസ്" /><br /><div>എന്റെ അച്ഛൻ കടലിനോട് ചേർന്നു ജീവിക്കുന്നു,<br />വെയിൽവെട്ടത്ത് കപ്പൽത്തട്ടിലിരുന്ന്<br />രാവിലത്തെ കാപ്പി കുടിക്കുന്നു,<br />ബീച്ചിലൂടെ നടക്കുന്ന ആരോടു വേണമെങ്കിലും<br />അദ്ദേഹം സംസാരിക്കും.<br />ഉച്ച കഴിഞ്ഞാൽ അദ്ദേഹത്തിന്<br />ഗോൾഫ് കളിക്കുന്നിടത്തല്പം ജോലിയുണ്ട്—<br />ആ വെളുത്തവണ്ടിയിൽ പുൽത്തകിടിയിലൂടെ<br />ഒരു കടൽനാവികനെപ്പോലെ സഞ്ചരിക്കും.<br />അച്ഛൻ എന്തായാലും ദിവസവും<br />നൂറുപേരോടെങ്കിലും സംസാരിക്കുന്നുണ്ട്,<br />എന്നാൽ ഞങ്ങൾ പരസ്പരം എന്തെങ്കിലും<br />സംസാരിച്ചിട്ട് ആഴ്ചകളായി.<br />ഞാൻ മുതിരുന്നതനുസരിച്ച് ഞങ്ങളുടെ<br />സംസാരവും ഇല്ലാതായി.<br />ഇന്നേവരെ കണ്ടിട്ടു പോലുമില്ലാത്ത<br />ഒരു അപരിചതനെ പോലെയായിരിക്കുന്നു<br />എനിക്ക് അദ്ദേഹം.<br />മരങ്ങൾക്കിടയിൽപ്പെട്ട ഗോൾഫ് കളിക്കാരനോ<br />ബീച്ചിലെത്തിയ വിനോദസഞ്ചാരിയോ<br />ആയിരുന്നു ഞാനെങ്കിൽ,<br />ഇപ്പോഴാണ് അദ്ദേഹത്തെ ജീവിതത്തിൽ<br />ആദ്യമായി കണ്ടുമുട്ടുന്നതെങ്കിൽ,<br />ഞങ്ങൾ പരസ്പരം<br />എന്താകും പറഞ്ഞിരിക്കുകയെന്ന്<br />ഞാൻ കൗതുകപ്പെടുകയാണ്,<br />ഞങ്ങൾ പരസ്പരം പരിചയപ്പെടുത്തുമ്പോൾ<br />അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൈ എന്റെ കൈക്കുള്ളിൽ<br />എങ്ങനെയാകും അനുഭവപ്പെടുക,<br />ചിലപ്പോൾ, ചില ആളുകളുടെ<br />കാര്യത്തിലെന്നപോലെ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ <br />കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കുമ്പോൾ<br />അനുഭവപ്പെട്ടേക്കും, ഇക്കാലമത്രയും<br />ഞാനറിയുന്ന ഒരാളാണല്ലോ ഇതെന്ന്.<br /><br /><span style="color: #666666; font-family: times;">'Certain People' by Richard Jones from <i>Country of Air</i></span></div><div><br /></div><div><b></b><blockquote><b>റിച്ചാർഡ് ജോൺസ്</b> (ജനനം 1953): അമേരിക്കൻ കവി. പോയട്രി ഈസ്റ്റ് എന്ന സാഹിത്യ ജേണലിൻ്റെ എഡിറ്റർ. </blockquote></div>സുജീഷ്http://www.blogger.com/profile/10185872468636040376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5398775758813980109.post-72212063152833399162023-05-03T10:52:00.001-07:002023-05-06T19:22:07.332-07:00കടലാസ് വിമാനം— <b>സൈമൺ ആർമിറ്റാജ്</b><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><img alt="സൈമൺ ആർമിറ്റാജ്" border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgRjwz9YUwBQge9FP_2fLbv4cGFbJnjEAznyL_Rf1lTCpPsyAX-okGnPvAXV1hpH9dOn68FaKfpwPOPSBhUDNJAXOlFiQwKRBNmrm79t_0FqXcB5E_32DOAlTVSgWOtgCW_Yh5mpBQYsGoZtaGWz6KcSuELJTBjrxR0F8Je91SzDh0o_Qzq_0PJ_Um/s16000/simonarmitage.webp" title="സൈമൺ ആർമിറ്റാജ്" /></div><div><br />വിമാനത്തിൽ എനിക്കരികിൽ ഇരിക്കുന്നയാൾ<br />വായിക്കുന്നത് ഒഴിഞ്ഞ പുസ്തകമായിരുന്നു,<br />ഒഴിഞ്ഞ താളുകളിൽ ചുഴിഞ്ഞുനോക്കിക്കൊണ്ട്<br />ഇടത്തുനിന്നും വലത്തേക്ക് കണ്ണുകൾ നീങ്ങി,<br />ഓരോ വെള്ളത്താളും മറിച്ചുകൊണ്ട് വിരലുകളും.<br /><br />ഇടയ്ക്ക്, യോജിക്കുന്നെന്ന മട്ടിൽ അയാൾ<br />തലയാട്ടുകയോ തലയിളക്കുകയോ ചെയ്തു,<br />അല്ലെങ്കിൽ വിഷമത്തോടെ ചുവന്നമഷികൊണ്ട്<br />അദൃശ്യവരികളിൽ ചിലതിൽ അടിവരയിട്ടു,<br />ചിലനേരം കടലാസിന്റെ അറ്റങ്ങളിൽ<br />ആശ്ചര്യചിഹ്നവും നക്ഷത്രചിഹ്നവുമിട്ടു.<br /><br />സാമാന്യം കനമുണ്ടെന്ന് തോന്നിക്കുന്ന<br />ഗ്രന്ഥമായിരുന്നു അത്, കൈകൊണ്ട്<br />തുന്നിയതായിരുന്നു, എന്നാൽ പുറംചട്ടയിൽ<br />ഒരു വാക്കുപോലും എഴുതിയിട്ടില്ലായിരുന്നു.<br />വിമാനം നിലത്തിറങ്ങാറായപ്പോൾ അയാൾ<br />വായിച്ചെത്തിയ താളുകൾക്കിടയിൽ<br />വെള്ളിനാടകൊണ്ട് അടയാളം വെച്ചു.<br /><br />ഞാൻ ഹെഡ്ഫോൺ വെച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു,<br />നല്ല മൂടൽമഞ്ഞുംനോക്കി ഞാനിരിക്കുമ്പോൾ<br />അയാൾ എന്റെ വശത്തേക്കു ചാഞ്ഞുകൊണ്ട്<br />ഉറക്കെപ്പറഞ്ഞു, ‘മര്യാദയല്ലെങ്കിൽ ക്ഷമിക്കണം,<br />ഇതിലൊന്നു ഒപ്പിട്ടു തരാമോ? ഞാൻ കരുതുന്നത്<br />നിങ്ങളുടെ മികച്ച കൃതി ഇതാണെന്നാണ്.’<br /><br /><span style="color: #666666; font-family: times;">'Paper Aeroplane' by Simon Armitage from 'Paper Aeroplane, Selected Poems 1989-2014'</span></div><div><br /></div><div><b></b><blockquote><b>സൈമൺ ആർമിറ്റാജ്</b> (ജനനം1963): യുകെയുടെ ആസ്ഥാന കവി. ഇരുപതിലേറെ കവിതാസമാഹാരങ്ങൾ. ഫോർവേഡ് പോയട്രി പ്രൈസ്, ലന്നൻ അവാർഡ്, കവിതയ്ക്കുള്ള കീറ്റ്സ്-ഷെല്ലി പ്രൈസ്, രാജ്ഞിയുടെ ഗോൾഡ് മെഡൽ എന്നിവ ലഭിച്ചിട്ടുണ്ട്. </blockquote></div>സുജീഷ്http://www.blogger.com/profile/10185872468636040376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5398775758813980109.post-16380717004360199172023-05-02T20:01:00.001-07:002023-05-06T19:22:34.784-07:00ന്യൂ യോർക്ക്, വേനൽ— <b>ജാക്ക് ഗിൽബർട്ട്</b><br /><img alt="Jack Gilbert" border="0" data-original-height="530" data-original-width="800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsv9_4KWbL-j2n90rrWuqMe0yN-3F_6XnRqnueGvhiB0DFiurzpeCno19eq4aOQcJeLsfQn4bLXKWT-WQA-ZeBIEaEBtGTegTyesFiBW1uy13N6Hk8U4DVlJTblKfLNsjyAWBcOlt32vbRsMtetiqQTIyCxKGYYq0NP59DuMJp5JMQgKD_MjN3u1os/s16000/jack-min.webp" title="Jack Gilbert" /><br /><div>ജോലി കഴിഞ്ഞ് ഞാൻ<br />അവൾക്കൊപ്പം വീട്ടിലേക്ക് നടക്കും<br />റോസാപ്പൂക്കൾ വാങ്ങി,<br />പിയാനോയെപ്പറ്റി മിണ്ടിക്കൊണ്ട്.<br />ജീവസ്സുറ്റവളായിരുന്നു അവൾ.<br />ചൂടുതിങ്ങി വിങ്ങുന്നതായിരുന്നു<br />അവളുടെ ചെറിയ മുറി,<br />അവിടെ ജനാലകൾ ഒന്നുമില്ലായിരുന്നു.<br />കീഴ് വസ്ത്രമൊഴികെ<br />എല്ലാം അവൾ ഊരിക്കളയുമായിരുന്നു,<br />മുടിയിൽ നിന്നും പിന്നുകളൂരി<br />ഉച്ചത്തിൽ നിലത്തേക്കെറിയും.<br />ക്രീറ്റ് പോലെ.<br />ഞങ്ങൾ സെക്സിലേർപ്പെട്ടിരുന്നില്ല.<br />ആ മുലഞെട്ടുകളുമായി അവൾ<br />കിടക്കയിലേക്കു വരും.<br />എന്റെ ഉറ്റ സുഹൃത്തിനെപ്പറ്റി മിണ്ടിക്കൊണ്ട്<br />ഞങ്ങൾ വിയർത്തങ്ങനെ കിടക്കും.<br />അവരിരുവരും പ്രേമത്തിലായിരുന്നു.<br />ഞാൻ സംസാരം നിർത്തുമ്പോൾ<br />അവൾ സാധാരണ ഡെബ്യുസിയെ വെക്കും,<br />എന്നിട്ട്, ചെറിയ വാരിയെല്ലുകളിലേക്ക്<br />ചരിഞ്ഞുതാഴ്ന്ന്, എന്നെ കടിക്കും.<br />അമർത്തിത്തന്നെ.<p></p></div><div><span style="color: #666666; font-family: times;">New York, Summer by Jack Gilbert from <i>Collected Poems</i></span></div><div><br /></div><b></b><blockquote><b>ജാക്ക് ഗിൽബർട്ട് </b>(1925-2012): അമേരിക്കൻ കവി. അഞ്ചിലേറെ കവിതാസമാഹാരങ്ങൾ. നാഷണൽ ബുക്ക് ക്രിട്ടിക്സ് സർക്കിൾ അവാർഡ്, അമേരിക്കൻ പോയട്രി റിവ്യു പുരസ്കാരം, സ്റ്റാൻലി കുനിറ്റ്സ് പ്രൈസ്, ലന്നൻ സാഹിത്യ പുരസ്കാരം തുടങ്ങിയ ലഭിച്ചിട്ടുണ്ട്.</blockquote>സുജീഷ്http://www.blogger.com/profile/10185872468636040376noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5398775758813980109.post-34555452974400375552023-05-02T19:01:00.014-07:002023-05-06T19:22:56.092-07:00അർത്ഥപഠനവും പോഷണവും— <b>ഗെമ്മ ഗോർഗ</b><br /><img alt="ഗെമ്മ ഗോർഗ" border="0" data-original-height="602" data-original-width="900" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8A8iim-Z8SeTvB_JdEcZsaEDUB81V6TRe1VGHXOrSd-umWNzwzURuFNwBwB6AJglWXdAF-HqQ46BU7pCmqN3w4ayhtwBnX8MTChoVW4QDWFk3M1F1de20F00HZwIxFHpNRtcTXUpc_JWrE95jLHjAlLyWo0ldaevWbpDRV4ecE-PPU_g0VM7fEcrv/s16000/gemma.webp" title="ഗെമ്മ ഗോർഗ" /><br />ഇല മണ്ണിലേക്ക് വീണ് ദ്രവിച്ചുവിഘടിച്ച്<br />ചെറിയ അർത്ഥങ്ങളാകുന്നു— <br />ഈർപ്പം, നിറം, പാളി, ഓക്സിജൻ, ചൂട്, വെളിച്ചം;<br />ഒരാൾ അതിൻ്റെ മുഴുവൻ പേര് ഒരു അപരിചിതനോട്<br />ഉച്ചരിക്കുന്നമട്ടിൽ: കാർ-ബൺ-ഡൈ-ഓക്സ്-സൈഡ്.<br /><br />മുന്നോട്ടുള്ള പോക്കിൽ ഒന്നും നഷ്ടമാകുന്നില്ല,<br />രാത്രിമഴയുമൊത്തുള്ള അതിൻ്റെ സംസാരമായാലും<br />കിളികളിൽ നിന്നുള്ള പറക്കലിൻ്റെ പാഠമായാലും:<br />അതെല്ലാം ദ്രവിച്ചു ചെറുഘടകങ്ങളാകുകയും<br />ഉറുമ്പുകളും കാടിൻ്റെ നിശബ്ദവായയും<br />നേരെയതിനെ സ്വാംശീകരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.<br />അതുകൊണ്ടാണ് കാറ്റിൻ്റെ ഭാഷയ്ക്കും<br />ഭൂമിയ്ക്കടിയിൽ വന്നു സംസാരിക്കാനാകുന്നത്.<br />അതുകൊണ്ടാണ് പുഴുക്കൾ<br />ചിറകുകളുടുത്ത് നോക്കുന്നതും<br />പറന്നകലുന്നതും ശലഭമാകുന്നതും.<br />സകലതിലും കാര്യമുണ്ട്.<br />എല്ലാം പറക്കലിലേക്ക് രൂപാന്തരപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു<br />കേവലമൊരു ഇല മണ്ണിലേക്ക് വീഴുമ്പോൾ.<br /><br /><span style="color: #666666; font-family: times;">'Semantics and Nutrition' by Gemma Gorga</span><br /><br /><b></b><blockquote><b>ഗെമ്മ ഗോർഗ</b> (ജനനം 1968-): സ്പെയിനിൽ നിന്നുള്ള കാറ്റലൻ ഭാഷയിലെ സമകാലീന കവികളിൽ പ്രധാനി. ഏഴിലേറെ കവിതാസമാഹാരങ്ങൾ. മിഗ്വൽ ഡി പലോൾ പുരസ്കാരം ലഭിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇന്ത്യയിൽ ചെലവഴിച്ച കാലത്തെക്കുറിച്ച് 'ഇൻഡിവിസിബിൾ' എന്നൊരു ഗദ്യസമാഹാരം പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്.</blockquote>സുജീഷ്http://www.blogger.com/profile/10185872468636040376noreply@blogger.com